Δεν είμαι οικονομολόγος και δεν καταλαβαίνω τα οικονομικά. Το νόμο που διατύπωσε ο Άνταμ Σμιθ περί προσφοράς και ζήτησης των έζησα τότε που πετούσαμε τα φρούτα στις χωματερές, για να μην πέσουν οι τιμές.
Την αλήθεια ότι το καπιταλιστικό καθεστώς είναι καταδικασμένο να υποστεί πολλές κρίσεις, τη βλέπουμε στις μέρες μας. Πολύ αρέσει, όμως, ο φιλελευθερισμός!
Τη σημερινή κρίση δεν κατάφεραν να θεραπεύσουν οικονομολόγοι μεγάλης ολκής.
Μήπως είναι ανίατη ασθένεια; Εγώ όλο ερασιτεχνικές κινήσεις βλέπω. Το χειρότερο είναι ότι αυτοί, που κατακρίνουν τις πρακτικές αυτές, όταν αναλαμβάνουν κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Για παράδειγμα, λυσσούσαν για το ΦΠΑ στα νησιά και τώρα το αυξάνουν! Γιατί;
Ξέρω πως τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια, αλλά το τσιγάρο-για τον εξαρτημένο άνθρωπο-είναι μια παρηγοριά.
Και ο καφές για τη στερημένη σημερινή γενιά είναι μια ελάχιστη απόλαυση.
Εγώ, που έχω μεσάνυχτα από οικονομικά, νομίζω ότι η αύξηση του ΦΠΑ δε θα φέρει το ποθούμενο αποτέλεσμα.
Ούτε εγώ θα τολμώ να ψωνίζω ούτε ο επιχειρηματίας θα έχει έσοδα, άρα δε θα μπορεί να πληρώνει φόρους, άρα όλα είναι δώρον άδωρον!
Η όλη κατάσταση δε θα βλάψει και τον τουριστικό τομέα; Πέστε μου, γιατί δεν καταλαβαίνω.
Μέλια
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου