Tου Νίκου Βολωνάκη
Όταν ταξίδευα τις προάλλες από την Καβάλα για τη Λήμνο με το φεριμπότ της γραμμής, μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι η πλειονότητα στο σαλόνι του πλοίου μιλούσε βουλγάρικα. “Θα είναι τουρίστες εκτός εποχής”, είπα. Όταν φθάσαμε στη Μύρινα, παρατήρησα ότι τα πρώτα 12 αυτοκίνητα που έβγαιναν από το γκαράζ του πλοίου, κάτι θηριώδη τζιπ, το ένα πιο ογκώδες από το άλλο, έφεραν βουλγαρικές πινακίδες. Ρώτησα διακριτικά το φίλο μου του λιμενικού και μου είπε με αγγλική προφορά “είναι σέρφερ” και μάλιστα με πρόσβαλε, επειδή δεν έτυχε να το γνωρίζω…
Ε, λοιπόν, έτσι άρχισα να ξεσκεπάζω το κουτί των θησαυρών, ανάμεσα στα άλλα, που διαθέτει η Λήμνος.
Το κουτί αυτό λέγεται Κέρος και δεν είναι παρά μία από τις εξήντα παρθένες παραλίες με ψιλή άμμο, χωρίς μπιτσόμπαρα, χωρίς μεγάφωνα που λειτουργούν στη διαπασών, χωρίς άλλου είδους κοσμική ιδιοτέλεια για τη διευκόλυνση των εποχιακών αποίκων που έρχονται για διακοπές και ξεφαντώνουν σε άλλα νησιά.
Εδώ οι διάφοροι εξωγενείς φυσιολάτρες πριν από δέκα χρόνια ανακάλυψαν ότι υπήρχε μια παραλία ξεχωριστή, που διέθετε δηλαδή όλα εκείνα τα στοιχεία που την κάνουν ιδανική για τους φίλους του σερφ.
Μ’ άλλα λόγια, ορθό προσανατολισμό του κόλπου, προστασία γεωφυσική για τους αρχάριους, δυνατό αεράκι σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, νερά ρηχά σε μεγάλη απόσταση από την παραλία, απουσία βράχων και αχινών στο βυθό, και βέβαια ελάχιστοι λουόμενοι τη στιγμή που ήταν ακόμη μία ανεκμετάλλευτη παραλία της Λήμνου. Έτσι οι τρεις φίλοι από τη Θεσσαλονίκη βρέθηκαν μπροστά στο πεδίο των ονείρων τους, καθώς ως φανατικοί λάτρεις του θαλάσσιου αυτού σπορ και έχοντας γνωρίζει παραλίες από την Αυστραλία μέχρι τη Χαβάη, ανακάλυπταν στην ίδια την πατρίδα τους μία παραλία “μοναδική στον κόσμο”, με εξαιρετική μορφολογία, με ανέμους που φθάνουν στα 3 έως 5 Μποφόρ και με εξαιρετική παρεχόμενη ασφάλεια.
Τρεις νέοι, γύρω στα 35 τους, με διαφορετικές επαγγελματικές ιδιότητες, ένας δικηγόρος, ένας διαιτολόγος κι ένας προγραμματιστής πωλήσεων, έβαλαν μυαλό και δουλειά για να μεταβάλλουν το Κέρος σε κέρας της Αμάλθειας*… Και το πέτυχαν μέσα σε ένα μικρό διάστημα. Όταν ρώτησα τηλεφωνικά τον Γιάννη Δούμτσιο, έναν από τους στυλοβάτες της ομάδας, πώς πήγαν φέτος το καλοκαίρι, η απάντηση ήταν μονολεκτική και κατηγορηματική «φίισκα». Πράγματι στα στενά όρια του ακριτικού νησιού όλοι “νιώθουν” ότι κάτι τους ξεπερνάει στην περιοχή του Κέρους. Ο ψίθυρος μετατράπηκε γρήγορα σε διαπίστωση και η διαπίστωση σε ενθουσιασμό, σε βαθμό τέτοιο ώστε να κτισθεί ένα πεντάστερο ξενοδοχείο, για να καταλύουν οι πολυάριθμοι φανατικοί του είδους, οι οποίοι φέτος -με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς- ξεπέρασαν τους 3.000!
Πεδίον δόξης για τα πολύχρωμα καραβάνια που καταφθάνουν στη Λήμνο από τα τέλη Μαΐου μέχρι τον Οκτώβριο. Και που συγκεντρώνονται όλοι στο Κέρος, λίγα χιλιόμετρα δυτικά του Μούδρου και κοντά στο μοναδικό αρχαιολογικό χώρο της Πολιόχνης, στα ανατολικά της Λήμνου. Γιατί το σερφ δεν προϋποθέτει μόνο ξεχωριστές μορφολογικές τοποθεσίες που αποτελούν εγγύηση για τους φίλους του, αλλά είναι σπορ που απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες ισορροπίας πάνω στις σανίδες, καθώς αυτές κινούνται στην κορυφή των αφρισμένων κυμάτων. Έτσι Αυστραλοί, Ελβετοί, Βέλγοι, Εγγλέζοι και Βούλγαροι κέρδισαν για ακόμη μια χρονιά τις άκρες των κυμάτων του ελληνικού νησιού που αποδεικνύεται ότι “τα έχει όλα και συμφέρει”.
Γιατί σερφάρισμα δεν έχει μόνο στο διαδίκτυο. Έχει και στη Λήμνο.
ΠΗΓΗ: makthes.gr/
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου