Ρεπορτάζ: Αφροδίτη Σταυράκη
Ο τραγικός επίλογος θανάτου στο Παρίσι ως απόρροια των τρομοκρατικών χτυπημάτων είχε ανάμεσα στις ματωμένες αράδες του και την απώλεια της Ντίζελ, του αστυνομικού σκύλου που υπηρετούσε τα τελευταία χρόνια στις επίλεκτες δυνάμεις της Γαλλίας έχοντας αποσπάσει παράσημα και εύσημα για τη συμβολή σε λεπτές και συνάμα σημαντικές αποστολές. Το επτάχρονο λαγωνικό ράτσας Μαλινουά «έπεσε» την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη η επιχείρηση στο διαμέρισμα του Σεν Ντενί και μάλιστα από τις πρώτες από τις περίπου 5000 σφαίρες που αντάλλαξαν οι Αρχές με τους τρομοκράτες. Πέρα από τα ρίγη συγκίνησης και τα φιλοζωικά αισθήματα παράλληλα με τα hashtags που εμφανίστηκαν σχεδόν αυτόματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γενικά στο διαδίκτυο ως δείγμα συμπαράστασης για την απώλεια της Ντίζελ αυτό που αναδύθηκε ως αυτονόητο πλέον είναι η συμβολή του σκύλου όχι μόνο στη ζωή αλλά και στην υπηρεσία του ανθρώπου και δη των Αρχών. Ως αντάξιοι συνάδελφοι λιμενικών και αστυνομικών λογίζονται εδώ στη Λέσβο ο Ντάρκο, η Μίρκα και η Μπεςς κοινώς τα λαγωνικά που υπηρετούν στο Λιμενικό Σώμα και την Αστυνομία του νησιού με τους συνοδούς τους που έχουν την ευθύνη της καθημερινής φροντίδας τους να βιώνουν τη σχέση μαζί τους σαν δεσμό οικογένειας.
«Ανιχνεύοντας» τη σχέση λαγωνικού συνοδού
Εμπιστοσύνη, ευθύτητα, αφοσίωση και συνεχής φροντίδα. Αυτές είναι οι δομικές λίθοι για να χτιστεί η σχέση μεταξύ λαγωνικού συνοδού και μάλιστα στο βωμό της αμοιβαιότητας αφού πρωτίστως διαγραφεί η τροχιά της καλής χημείας. Η αφομοίωση του ψυχισμού ενός σκύλου αυτής της κατηγορίας συνεπάγεται πρωτίστως τη διάθεση αυτή η διαδικασία να μην τελειώσει ποτέ. Άλλωστε όπως αναφέρουν και οι τρεις συνοδοί των προαναφερόμενων σκύλων «πρόκειται για ζωντανό οργανισμό ο οποίος εξελίσσεται και παρουσιάζει διακυμάνσεις και αλλαγές στον ψυχισμό και στις καθημερινές του λειτουργίες. Ενίοτε υπάρχουν οι καλές και οι κακές μέρες στις οποίες ο συνοδός πρέπει να έχει λόγο και μάλιστα τον πρώτο κατευθύνοντας τα πράγματα. Αντίστοιχα στη διάθεση και στη συμπεριφορά του συνοδού συμβάλλει ο σκύλος αφού λαμβάνει την αντίστοιχη ανατροφοδότηση των κυμάτων του τα οποία σίγουρα δεν πρέπει να είναι αρνητικά». Η ανάληψη καθήκοντος που αφορά στην εξολοκλήρου φροντίδα και εκπαίδευση του σκύλου γίνεται αφού ο εκάστοτε υποψήφιος συνοδός πληροί τις προδιαγραφές που απαιτούνται ως τυπικές περνώντας δοκιμασίες και λαμβάνοντας την έγκριση και από τους αρχικούς εκπαιδευτές οι οποίοι υπηρετούν στο Λιμενικό ή την Αστυνομία αντίστοιχα. Από κει και έπειτα η αποστολή είναι ακατάπαυστη και καθόλα υπεύθυνη μα συνάμα γοητευτική, λεπτή και άκρως συναισθηματική. Τα σκυλιά που συνήθως επιλέγονται για να υπηρετήσουν στα Σώματα Ασφαλείας ανήκουν στο είδος των Μαλινουά κοινώς των βελγικών ποιμενικών καθώς πρόκειται για ράτσα γρήγορη, εύστροφη, δραστήρια, εργατική με σωματότυπο και ιδιοσυγκρασία που εναρμονίζονται με τις ανάγκες τη ς Υπηρεσίας στην οποία ανήκουν. «Είναι η λεγόμενη Ferrari των σκύλων», συμφωνούν οι συνοδοί του Ντάρκο, της Μίρκας και της Μπεςς που ανήκουν στο εν λόγω είδος χωρίς ωστόσο αυτό να ανάγει σε λιγότερο σημαντικά και αποδοτικά τα λαμπραντόρ ή τους γερμανικούς ποιμενικούς.
Ο «λιμενικός» Ντάρκο
Κάποιες αποστολές έχουν βάθος στο οποίο φτάνουν μόνο η όσφρηση και η αντίληψη ενός σκύλου όπως ο Ντάρκο. Ράτσας Μαλινουά έξι ετών σήμερα ο πάντα σε ετοιμότητα Ντάρκο αποτελεί την ψυχή της Λιμενικής Αρχής του νησιού ακριβώς γιατί είναι πρόθυμος να δείξει τη δική του όταν του ζητηθεί από τον συνοδό και τους συναδέλφους του. Ο αρχικελευστής Π.Κ. είναι ο κρίκος της αλυσίδας επικοινωνίας του Ντάρκο με τον υπόλοιπό κόσμο μέσα από το πρίσμα του καθήκοντος προάσπισης του. Ο ίδιος έχει στο βιογραφικό του ως συνοδός τις ημέρες και τη δράση της προκατόχου του Ντάρκο Σάντυ του αξιαγάπητου και δημοφιλούς λόγω χαρακτήρα και επιτυχιών σκύλου του Λιμεναρχείου Μυτιλήνης ο οποίος έφυγε πριν τρία χρόνια από φυσικά αίτια. Μάλιστα ο Π. Κ. αρνείται ευγενικά να αναφερθεί στην απώλεια της Σάντυ κάτι που καταδεικνύει ότι η σχέση με έναν αστυνομικό σκύλο δεν είναι απλά υπηρεσιακή αλλά συναδελφική και γενικά ανθρώπινη και ολοκληρωτικά συναισθηματική. «Ο Ντάρκο όπως και κάθε αστυνομικός σκύλος είναι ισότιμο μέλος της ομάδας και η αντιμετώπιση του διακατέχεται από σεβασμό όμοιο με εκείνον που τα μέλη της υπηρεσίας δείχνουν στο ανθρώπινο δυναμικό. Συμπληρώνει επιτυχώς τις αποστολές και τη δράση των άρτια εκπαιδευμένων και αξιόλογων συναδέλφων της Ομάδας Δίωξης Ναρκωτικών του Λιμεναρχείου». Το πρόγραμμα του Ντάρκο περιλαμβάνει συγκεκριμένο χρονικό και ποιοτικό πλαίσιο διατροφής, καθημερινή εκπαίδευση με γνώμονα το παιχνίδι και παράλληλα ώρες ψυχαγωγίας ενώ η φροντίδα του απασχολεί τον συνοδό του εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Παράλληλα ακολουθείται πιστά το σύνολο των ιατρικών του υποχρεώσεων με τις απαραίτητες εξετάσεις. Ο Ντάρκο δίνει παρών σε αποστολές ανίχνευσης ναρκωτικών ουσιών και όχι μόνο ενώ στόχος του είναι η εκπλήρωση τους να οδηγεί πάντα στην ικανοποίηση του συνοδού του και της ομάδας στην οποία ανήκει και η οποία σημειώνει μεγάλες επιτυχίες στην δίωξη των ναρκωτικών.
Η «εκρηκτική» Μίρκα
Η πέντε ετών Μίρκα ράτσας Μαλινουά υπηρετεί στην Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Μυτιλήνης στην Ομάδα Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών (Ο.Ε.Ε.Μ.). Ο περισσότερος κόσμος της πόλης ήρθε ίσως για πρώτη σε επαφή με την φιλική και ευγενική φύση της από τότε που η ποδοσφαιρική ομάδα της Καλλονής ξεκίνησε να υποδέχεται τους αντιπάλους της στη φυσική της έδρα, στο Δημοτικό Στάδιο Μυτιλήνης. Η διεξαγωγή του αγώνα απαιτούσε απαραίτητα τον έλεγχο του χώρου για τυχόν τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών. Ενίοτε η Μίρκα ίσως είχε γίνει αντιληπτή και σε μεγάλες εκδηλώσεις και διοργανώσεις όταν αθόρυβα μέσα στο πλήθος έδινε το πράσινο φως πραγματοποίησης τους έχοντας αποκλείσει χάρη στην εκπαίδευση και την αντίληψη της όσφρησης της το ενδεχόμενο ύπαρξης εκρηκτικών στο χώρο. Φυσικά σημαντική και απαραίτητη είναι η δράση της και στον αερολιμένα Μυτιλήνης για την εύρυθμη λειτουργία του αλλά και την ασφαλή εκτέλεση πτήσεων εσωτερικού και εξωτερικού από τη στιγμή που έχει αποκλεισθεί η παρουσία εκρηκτικών μηχανισμών στις εγκαταστάσεις στο πλαίσιο των καθιερωμένων και αυστηρών προληπτικών ελέγχων. Ο συνοδός της αρχιφύλακας Β.Ζ. την αντιλαμβάνεται ως δεύτερη φύση του και ισότιμο μέλος όχι μόνο της αστυνομικής αλλά και της δικής του οικογένειας όπως ακριβώς αντιλαμβανόταν και την προκάτοχο της Μίρκας Μίρα η οποία έφυγε πριν από ένα χρόνο σε ηλικία δεκατριών ετών έχοντας ολοκληρώσει ήδη από τα δέκα την θητεία της στην Ελληνική Αστυνομία. Μάλιστα ο αρχιφύλακας Β. Ζ. δεν αποχωρίζεται από το κινητό του τηλέφωνο φωτογραφίες της Μίρας μαζί με τις τόσες αναμνήσεις του από αυτήν. Το αγαπημένο σκυλί της Αστυνομίας και λατρεία της οικογένειας του Β.Ζ. υποβάλλεται κάθε μήνα στις απαραίτητες παθολογικές εξετάσεις ενώ κάθε τετράμηνο περίπου στις αντίστοιχες αιματολογικές. Κάποιες συγκεκριμένες φορές το χρόνο σκυλί και συνοδός υποβάλλονται σε δοκιμασίες και τεστ με σκοπό τη βέλτιστη απόδοση εν ώρα αποστολών, κάτι που ισχύει και στην περίπτωση του Ντάρκο αλλά και της Μπες. «Είναι φίλος, συνάδελφος, οικογένεια», λέει για τη Μίρα και συνεχίζει εξηγώντας τον τρόπο που το πανέξυπνο αυτό πλάσμα οδηγείται στην ανίχνευση εκρηκτικών: «Ο διαλογέας οσμών στον εγκέφαλο της δίνει ένδειξη για την κάθε οσμή αποτελώντας ένα φίλτρο που αποδεικνύεται αλάνθαστο. Κάθε φορά που αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει ένδειξη εκρηκτικών υπηρετώντας την πρόληψη θεωρείται επιτυχία για εκείνη και όλα τα μέλη της ομάδας μας».
Μπεςς, το λαγωνικό της Δίωξης Ναρκωτικών
Στο Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μυτιλήνης οι αποστολές είναι δυστυχώς συνεχείς αλλά ευτυχώς σχεδόν πάντα επιτυχημένες. Σε αυτόν τον θετικό απολογισμό συμβάλει τα μέγιστα το επιτελείο της Υπηρεσίας αλλά και το ισότιμο μέλος που ακούει στο όνομα Μπες. Η επτά ετών τετράποδη σπιρτόζα αστυνόμος με καταγωγή από το Βέλγιο ως αυθεντική απόγονος της ράτσας των αντίστοιχων ποιμενικών Μαλινουά χαρακτηρίζεται από τον συνοδό της ανθυπαστυνόμο Γ. Α. ως ένα πραγματικά χρήσιμο και αξιοσέβαστο εργαλείο που συνεπικουρεί στη δράση της αξιόλογης Ομάδας Δίωξης. Η ζωή του με την Μπεςς είναι παράλληλη και σχεδόν ταυτόσημη αφού δεν την αποχωρίζεται ποτέ ενώ ασχολείται συνεχώς μαζί της ως προς την εκπαίδευση και την υπόλοιπη καθημερινότητα της. Ο Γ.Α. έχει αναλάβει το ρόλο του συνοδού αστυνομικού σκύλου για πρώτη φορά στη ζωή του βιώνοντας την εμπειρία αυτή ως ασύλληπτα γοητευτική και αρκετά απαιτητική. «Η σχέση χτίζεται κάθε στιγμή ακόμη και εν ώρα αποστολής αφού ο συνοδός μιλά στο σκυλί κατατοπίζοντας το ψυχολογικά βάση των δεδομένων της κάθε περίστασης αλλά και αποτρέποντας την κούραση όταν όλα κινούνται μονότονα», λέει ο ανθυπαστυνόμος ενώ συμπληρώνει ότι κάθε στιγμή εκπαίδευσης και δράσης θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή από το σκυλί ως παιχνίδι ακριβώς για να μην κουραστεί και έτσι αποσπαστεί η προσοχή του. Η σχέση με την Μπεςς είναι πραγματικά στενή και ιδιαίτερη αφού δένεται κάθε στιγμή μαζί της και μάλιστα υπό δύσκολες συνθήκες. Την ώρα που ο Γ. Α. μιλάει γι αυτήν το κινητό του χτυπάει καλώντας τον σε μία αποστολή με στόχο την πάταξη των ναρκωτικών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Μπεςς έχει ήδη ακονίσει τις αισθήσεις της για μία ακόμη επιτυχία.
Άλεξ, η αλάνθαστη μύτη του τελωνείου
Τίποτα δεν περνάει κάτω από τη μύτη του αν δεν φιλτραριστεί από τις πάντα σε εγρήγορση αισθήσεις του και χαρακτηρισθεί εντέλει ανάξιο κινδύνου. Άλλωστε οι αποστολές ελέγχου από το επιτελείο του τελωνείου είναι μία καθημερινότητα για τον τετράποδο υπάλληλο που μέχρι να λάβει τα εύσημα από τον συνοδό του Κ.Κ . δίνει με στωικότητα και πειθαρχία τον καλύτερο του εαυτό συμπληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την εκατέρωθεν δράση ενάντια στη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών. Ο Άλεξ τιμά την εμπιστοσύνη του συνοδού του και του επιτελείου του τελωνείου Μυτιλήνης διαπρέποντας κάθε φορά. Ο γερμανικός ποιμενικός είναι σήμερα επτά ετών και η σχέση του με τον συνοδό του γίνεται κάθε μέρα σχέση ζωής καθώς ο ίδιος ο Κ.Κ. έχει ήδη αφιερώσει συνολικά μέχρι τώρα 24 χρόνια στην ανάληψη φροντίδας και εκπαίδευσης σκύλων για τις ανάγκες της υπηρεσίας του ενώ είναι ο παλαιότερος εν ενεργεία υπάλληλος του τελωνείου στη Μυτιλήνη με αυτήν την ειδικότητα. Προκάτοχοι του Άλεξ ήταν η Ζόλα και ο Ραμόν σκυλιά τα οποία ο Κ.Κ. αγάπησε πολύ φροντίζοντας να τα εξελίσσει με συνεχή καθημερινή εκπαίδευση όπως συμβαίνει και τα τελευταία πέντε χρόνια με τον Άλεξ. Θεωρεί βασικό συστατικό της εξέλιξης ενός σκύλου ανιχνευτή όχι απαραίτητα τη ράτσα του αλλά την ιδιοσυγκρασία του η οποία χτίζεται αρκεί να υπάρξει από την αρχή η λεγόμενη καλή χημεία με τον συνοδό του. Ο Άλεξ όπως και ο Κ.Κ εκπαιδεύτηκαν μαζί αρχικά από τελωνειακούς εκπαιδευτές σκύλων στον Πειραιά ενώ τότε ο ίδιος ως συνοδός του έχει πάντα σε συνεχή αφύπνιση τον πιστό του συνεργάτη συντηρώντας όσα έμαθε εμπλουτίζοντας τις ικανότητες του με νέα ερεθίσματα. Ο Άλεξ και ο συνοδός του περνούν από επιθεώρηση κάθε εξάμηνο μέσα από τεστ και δοκιμασίες για έλεγχο απόδοσης και εξέλιξης ενώ συμμετέχουν και σε αποστολές εκτός Λέσβου όπου και οπόταν αυτό κριθεί απαραίτητο από την υπηρεσία.
Τι και αν τελικά στον τετράγωνο εγκέφαλο αυτών των θαυμάσιων τετράποδων δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από την πίστη, την αγάπη και την ικανοποίηση του αφεντικού; Και αν ο στόχος τους είναι το μπαλάκι ή η λιχουδιά που θα αποσπάσουν από τα χέρια του συνοδού; Το αποτέλεσμα είναι πάλι το ίδιο. Κοινώς ένας σκύλος του βεληνεκούς της Ντίζελ, του Ντάρκο, του Άλεξ, της Μίρκας και της Μπεςς είναι σαν να υπηρετεί μία τεράστια μερίδα ανθρώπων αφού συμβάλλοντας στις αποστολές πάταξης του εκάστοτε εγκλήματος καταφέρνει να ανακουφίσει έστω και ερήμην του τα μέλη μίας ολόκληρης κοινωνίας.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου