Του Κώστα Σκούρα
Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με καράβι που θαλασσοδέρνεται προσπαθώντας να πιάσει λιμάνι και να αποβιβάσει με ασφάλεια τους επιβάτες του. Έχει μαζί του όλους τους φτωχούς και τους άτυχους που δεν μπόρεσαν να αποφύγουν την καταστροφή… Αυτούς τους ανθρώπους προσπαθεί να στηρίξει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και από αυτούς στηρίζεται.
Είστε παλαβοί εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάθεστε και σπάτε το κεφάλι σας, προσπαθώντας να βρείτε λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Κοιτάξτε πόσο άνετα είναι να κάθεσαι στην άκρη. Λες ό,τι θέλεις, προβλέπεις καταστροφές, αναγγέλλεις εφόδους και αν δεν βγουν, δεν χάνεις και τίποτα. Οι Ιεχωβάδες προβλέπουν τη Δευτέρα Παρουσία χρόνια τώρα χωρίς να επαληθευτούν, αλλά κανείς τους δεν έπαθε τίποτα. Επιμένουν στα ίδια και αλλάζουν διαρκώς την ημερομηνία στην οποία θα εκπληρωθούν οι προφητείες τους.
Για τους άλλους δεν μιλάμε. Τους ξέρουμε καλά
Χρόνια τώρα μας έδειξαν ποιοι είναι. Αυτοί έφτιαξαν τον δικό τους επίγειο παράδεισο στην Κηφισιά και την Εκάλη. Εξασφάλισαν παιδιά και εγγόνια αλλά επιθυμούν να επανέλθουν για να σώσουν και την ψυχή τους. Πονετικοί, ελεήμονες, εκλεκτοί του Θεού και των αντιπροσώπων του επί γης, και των καθώς πρέπει ανθρώπων. Παρέδωσαν ακυβέρνητο και υπονομευμένο το πλοίο της χώρας που έμπαζε από παντού νερά. Αφού το λεηλάτησαν, το εγκατέλειψαν στα κύματα και τώρα παρακολουθούν σαν θέαμα τις προσπάθειες σωτηρίας μέσα από τις ειδικά φτιαγμένες οθόνες.
Ποτάμια που εκβάλουν στην ίδια κοίτη, Ενώσεις που τους θέλουν οπωσδήποτε στην παρέα τους, παλιοί συνεταίροι συμπαρατάσσονται μαζί τους (όσοι βέβαια είναι εκτός φυλακών). Όλοι μαζί λένε ΝΑΙ στην παλινόρθωση. Και τα κοράκια που γεννούν όμως χρυσά αυγά ευπρόσδεκτα είναι, αρκεί να μη χαλάσει η παράσταση που παίζεται χρόνια τώρα. Αρκεί να μη τους χαλάσει την πιάτσα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μιλήσω για μας
Για μας όμως τώρα θα μιλήσω, που μέχρι χθες πορευόμαστε μαζί και έχουμε την ίδια μάνα και τον ίδιο στόχο. Που μιλάμε την ίδια γλώσσα και μοιραζόμαστε τους ίδιους καημούς.
100 χρόνια είναι πολλά για να περιμένεις την επανάσταση που δεν έρχεται. 100 χρόνια να μην έχεις ασκήσει εξουσία, δεν είσαι πια πολιτικό κόμμα αλλά θρησκεία. Γι’ αυτό σου χρειάζονται οι μάρτυρες, οι γιορτές, οι επέτειοι, οι επαναλήψεις των κειμένων, όπως στη θεία λειτουργία της Εκκλησίας. Σου χρειάζονται και οι εχθροί για να δικαιολογείς τη δική σου αποτυχία. Κάνεις προβλέψεις, διαψεύδεσαι και πάλι από την αρχή. Πάντα πιστεύεις ότι δικαιώνεσαι και ας έχεις κάνει βήματα πίσω. Τη στασιμότητα τη βλέπεις επιτυχία. Όλοι σε βλέπουν σαν συμπαθητικό ακίνδυνο περιθώριο και χαμογελούν με συγκατάβαση, όπως κάνουμε όλοι μας στα καμώματα των υπερηλίκων, γιατί ζήσαμε χρόνια μαζί τους.
Τώρα μας προέκυψαν και οι νεομάρτυρες για να επιβεβαιώσουν την ορθότητα του δόγματος. Το πρόγραμμά τους το κρατάνε μυστικό για το πώς θα διαχειριστούν την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και ο λαός της. Παραπλανημένοι για λίγο, είχαν εγκαταλείψει την ορθόδοξη πίστη. Μπήκαν στο γήπεδο αλλά αποχώρησαν από τον αγωνιστικό χώρο την ώρα του αγώνα. Έτρεξαν να καθίσουν και αυτοί στην κερκίδα και γιουχάρουν την ομάδα στην οποία συμμετείχαν στο α’ ημίχρονο. Νιώθουν πιο βολικά να παίζουν στην αλάνα της συνοικίας και όχι στην Εθνική. Προτίμησαν την ατσαλάκωτη φορεσιά από το σορτσάκι μέσα στη λασπουριά. Ναι, στη λασπουριά και στα λύματα βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθεί να τα μαζέψει. Δύσκολα και άχαρα, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.
Το καράβι δεν πρέπει να ναυαγήσει
Όλα αυτά κατανοητά και εξηγήσιμα στην ανθρώπινη φύση. Άλλοι ζουν στην πραγματική ζωή, με τους πόνους, τα βάσανα, τα λάθη, τις προδοσίες αλλά και τις χαρές της. Άλλοι πάλι έχουν φτιάξει έναν φανταστικό κόσμο και προσπαθούν να προσαρμόσουν την πραγματικότητα σε αυτόν. Δυστυχώς όμως, στην κοινωνία τίποτα δεν βελτιώνεται αυτόματα, τίποτα δεν αλλάζει σε μια νύχτα, τίποτα δεν είναι εύκολο και απολύτως προβλέψιμο. Η ταξική πάλη πραγματοποιείται σε πολλά επίπεδα και δεν έχει μόνο έναν γύρο.
Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με καράβι που θαλασσοδέρνεται προσπαθώντας να πιάσει λιμάνι και να αποβιβάσει με ασφάλεια τους επιβάτες του. Έχει μαζί του όλους τους φτωχούς και τους άτυχους που δεν μπόρεσαν να αποφύγουν την καταστροφή. Αυτούς που δεν είχαν σιρμαγιά για τις δύσκολες μέρες και δεν είχαν τα μέσα για να εξασφαλίσουν το διαβατήριο για πιο ήρεμους τόπους. Αυτούς τους ανθρώπους προσπαθεί να στηρίξει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και από αυτούς στηρίζεται.
Το πλοίο όμως μπαίνει σιγά-σιγά σε κανονική ρότα. Με απώλειες βέβαια, με παλινωδίες, με ιλίγγους και ναυτίες από τη θαλασσοταραχή, αλλά προέχει να πιάσουμε ασφαλές λιμάνι. Τότε θα λογαριάσουμε τους αγωνιστές και τους ριψάσπιδες, τους ρεαλιστές και τους αιθεροβάμονες, τους πολεμιστές και τους εφιάλτες, τους τολμηρούς και τους βολεμένους. Τότε θα δούμε ποιοι παραδέχτηκαν την ήττα και ποιοι πάλεψαν να σώσουν τα κρυμμένα τιμαλφή (Μανόλης Αναγνωστάκης). Και η ώρα αυτή σχεδόν ήρθε.
* Ο Κ. Σκούρας είναι εκπαιδευτικός και ζει στη Μύρινα Λήμνου
Αναδημοσίευση από: avgi.gr
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου