Τα χρόνια περνούν, οι δυσκολίες στην Ελλάδα αυξάνονται, εντείνονται, το ένα μνημόνιο διαδέχεται το άλλο και όλοι αναπολούν το παρελθόν. Τότε που τα χρήματα έφταναν για φαγητό, κατοικία, διασκέδαση. Πολλοί είναι αυτοί που με ύφος ιστορικού, μιλούν στους νεότερους για τις ημέρες που ο Ανδρέας Παπανδρέου άλλαξε τη ζωή τους, δίνοντας χρήματα στους πολλούς. Για τις ημέρες που δημιουργήθηκε μια νέα μεσαία τάξη. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναφέρονται συχνά-πυκνά στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Πολλοί μιλούν για τον Ανδρέα στις μέρες μας. Τον πολιτικό που όλοι τον αποκαλούσαν με το μικρό του όνομα. Τον άνθρωπο που αγαπήθηκε και μισήθηκε όσο κανένας άλλος πολιτικός στη νεότερη ιστορία.
Ο Ανδρέας, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1919. Στις 5 Φεβρουαρίου. Πέθανε στις 23 Ιουνίου 1996.
Με αφορμή την ημέρα γέννησής του θυμίζουμε τομές των κυβερνήσεών του:
Ήταν πρόεδρος και ιδρυτής του ΠΑΚ και αργότερα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., του οποίου η ιδρυτική διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση». Διετέλεσε πρωθυπουργός τις περιόδους 1981-1989 και 1993-1996.
Ήταν γιος του επίσης πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος ήταν γνωστός και ως «Γέρος της Δημοκρατίας». Μητέρα του ήταν η Σοφία Μινέικο κόρη του Πολωνού Ζίγκμουντ Μινέικο.
Υπήρξε ηγέτης με ευρύτατη λαϊκή αποδοχή: Σε έρευνα της εφημερίδας Καθημερινή το 2007, η πρώτη κυβέρνησή του αναδείχθηκε η καλύτερη της Μεταπολίτευσης και ο ίδιος ο σημαντικότερος πρωθυπουργός της περιόδου. Ομοίως, σε δημοσκόπηση για την εφημερίδα Real News το 2010 και σε έρευνα της εταιρείας ALCO το 2013, ψηφίσθηκε ως ο καλύτερος πρωθυπουργός μετά το 1974.
Από την άλλη δημιούργησε πολλούς φανατικούς εχθρούς στο εσωτερικό, και προκάλεσε συχνά την αγανάκτηση της δυτικής κοινής γνώμης και σωρεία επικριτικών κειμένων στα δυτικά ΜΜΕ.
Ήταν ίσως ο πολιτικός με τη μεγαλύτερη συμβολή στη διαμόρφωση του πολιτικού και κομματικού συστήματος στη σύγχρονη Ελλάδα.
Ανέτρεψε τον κυρίαρχο πολιτικό διαχωρισμό «Εθνικόφρονες-Κομμουνιστές» και στη θέση του επέβαλλε το δίπολο «Δεξιά-Αντιδεξιά».
Το ΠΑΣΟΚ που δημιούργησε ήταν το πρώτο κόμμα εξουσίας στην ελληνική ιστορία με μαζική οργάνωση (στα πρότυπα του ΚΚΕ), αντί του παραδοσιακού κόμματος στελεχών, ένα πρότυπο οργάνωσης που θα υιοθετούσε από τον Παπανδρέου και η Νέα Δημοκρατία.
Από το κυβερνητικό του έργο ξεχωριστή θέση στη νεοελληνική πολιτική ιστορία έχουν η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, ο εκδημοκρατισμός του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, η δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και του ΑΣΕΠ και η συνταγματική αναθεώρηση του 1985-1986, η οποία παγίωσε το σύστημα κοινοβουλευτικής εξουσίας που ισχύει έως και σήμερα, περιορίζοντας δραστικά τις «βασιλικές» εξουσίες του Προέδρου.
Άλλες σημαντικές τομές των κυβερνήσεών του ήταν η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου, η ψήφος στα 18, η εισαγωγή του μονοτονικού συστήματος γραφής (1982), οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο όπως η καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων και η απαγόρευση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας, η κατάργηση πλείστων μεταξικών και μετεμφυλιακών νόμων, όπως αυτοί του τεντιμποϊσμού και της κατασκοπείας, η άσκηση ακηδεμόνευτης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και η μεγάλη ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και η παραχώρηση άδειας επιστροφής στην Ελλάδα στους πολιτικούς πρόσφυγες του Δημοκρατικού Στρατού.
Οι αντίπαλοι του Ανδρέα Παπανδρέου από τον συντηρητικό και τον φιλελεύθερο χώρο αναγνώρισαν τις προσπάθειές του να αποκαταστήσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που είχαν υποστεί διώξεις και ταπεινώσεις από το αυταρχικό μετεμφυλιακό κατεστημένο και να χτίσει κράτος πρόνοιας, αλλά επέκριναν την μεγάλη αύξηση των δημοσίων δαπανών και του δημοσίου χρέους στην οικονομική του διαχείριση, την προσπάθεια επιβολής στη δημόσια διοίκηση που του καταλόγισαν και την εξωτερική του πολιτική, την οποία θεωρούσαν μαξιμαλιστική και επικίνδυνη στις μεθόδους και τους στόχους της, ενώ από τον χώρο της Αριστεράς υπήρξαν επικρίσεις για την αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων καθώς και για το καθεστώς προσωπολατρίας με το οποίο τον περιέβαλλαν τα πλήθη των πολιτικών οπαδών του.
Εκτός από πολιτικός, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν και «σταρ» και συχνά απασχολούσε τα ΜΜΕ με την κοινωνική του ζωή, ενώ πτυχές από το προσωπικό «στυλ ζωής» του έγιναν αντικείμενο μίμησης από πολλούς Έλληνες.
Η ασθένεια, οι νίκες και ο θάνατος
Άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 77 ετών. Κι όμως, αν το σκεφτεί κάποιος καλά, πάλι βγήκε νικητής στη μάχη ζωής που έδωσε.
Καθώς οι γιατροί πίστευαν ότι δεν θα άντεχε πολλά χρόνια πριν… είτε στο Χέρφιλντ, είτε μετά, ηττημένος στις εκλογές και λοιδωρημένος πολιτικά και προσωπικά, είτε την περίοδο του ειδικού δικαστηρίου για το σκάνδαλο Κοσκωτά, είτε το Καλοκαίρι του 1995, με την κρίση που υπέστη στην Πάτμο, όπου είχε μεταβεί για τον εορτασμό των 1.000 χρόνων από την Αποκάλυψη του Ιωάννου.
Ακόμη και λίγους μήνες αργότερα. Όταν τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου εισήχθη με επιδείνωση της λειτουργίας της καρδιάς του στο «Ωνάσειο», σχεδόν όλοι, ειδικοί και μη, προέβλεψαν ότι «δεν θα έβγαινε ποτέ». Κι όμως! Κατάφερε το αδύνατο με τη βοήθεια του καθηγητή και τότε υπουργού Υγείας Δημήτρη Κρεμαστινού και του στενού του επιτελείου!
Μετά από τρεις μήνες νοσηλείας, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα, πήρε το Φεβρουάριο του 1996 εξιτήριο κι έζησε ακόμη τέσσερις μήνες. Μάλιστα προετοίμαζε την παρουσία του, είτε αυτοπροσώπως, είτε διά μηνύματος, στο κρίσιμο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που είχε προγραμματιστεί για τις 26 του Ιούνη της ίδιας χρονιάς. Το πρώτο επί πρωθυπουργίας Σημίτη… Καθώς από το θάλαμο εντατικής θεραπείας του «Ωνασείου», ο Ανδρέας είχε υπογράψει ήδη από τον Ιανουάριο του ’96, εκών-άκων, την παραίτησή του από την πρωθυπουργία, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη διαδοχή του.
koolnews.gr
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου