Λατρεύω τον αθλητισμό. Μ΄ αρέσουν τα ομαδικά αθλήματα (να βλέπω κασκόλ, να βλέπω σημαίες, να μπαίνουνε γκολ). Τρελαίνομαι και για τον κλασικό αθλητισμό. Επειδή εγώ δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω, παρακολουθώ και θαυμάσω όλους όσοι διακρίνονται σε οποιοδήποτε άθλημα. Παλιότερα πήγαινα γυμναστήριο, διότι «η γυμναστική κρατύνει, σώμα ανδρίζει και ψυχή», όπως μαθαίναμε παλιά στο σχολείο. Δυστυχώς μου το απαγόρευσε ο γιατρός λόγω προβλήματος στα μάτια μου. Έτσι πηγαίνω μόνο πορείες.
Όταν παρακολουθώ αγώνες στην τηλεόραση και βλέπω να αγωνίζονται παιδιά από άλλα νησιά, ζηλεύω. Παίζουν τα κορίτσια της Νάξου και της Σαντορίνης στην Α1 του βόλεϊ και λέω γιατί όχι και η Λήμνος; Μετά την απώλεια του Νίκου μείναμε πίσω. Ευχαριστώ προπονητές και αθλήτριες, που προσπαθούν, αλλά, νομίζω πως όλοι μαζί πρέπει να βοηθήσουμε, ώστε να κάνουμε βήματα μπροστά.
Έμαθα ότι η ομάδα στίβου της Ηφαιστίας έλαβε μέρος σε διασυλλογικούς αγώνες στη Λέσβο και κατέκτησε δώδεκα μετάλλια.
Συγχαρητήρια! Καμιά σημασία δεν έχει το χρώμα. Όλα τα παιδιά είναι άξια είτε κατάκτησαν χρυσό είτε αργυρό ή χάλκινο. Εκείνα να μην ξεχνούν τι οφείλουν στους προπονητές τους, οι οποίοι τους καθοδηγούν σωστά. Διαπιστώνων ότι υπάρχει η μαγιά και θα έρθει άνοιξη. Τώρα πολεμούν για τη Λήμνο και, αργότερα ελπίζω ότι θα δοξάσουν την Ελλάδα.
Και άλλο ένα γεγονός με χαροποίησε αυτές τις μέρες. Ένα δικό μας παιδί με ένα χέρι διακρίνεται στο ποδόσφαιρό. Ποιος δίνει σημασία στην αναπηρία του; Κανείς! Πάμπολλοι αθλητές μας συμμετέχουν σε Πανευρωπαϊκά, Παγκόσμια πρωταθλήματα και στις Ολυμπιάδες και μας κάνουν περήφανους! Μπράβο, Αντώνη! Μαζί με τους γονείς σου καμαρώνουμε κι εμείς. Εύχομαι να γίνεις Δάσκαλός ή Γυμναστής. Και οι Γυμναστές δάσκαλοι είναι. Και πρέπει να ξέρεις ότι είναι πολύ σπουδαίο πράγμα το να είσαι δάσκαλός!
Μέλια
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου