Ένα παλιό εγκαταλειμμένο σπίτι στη Λήμνο και μια κληρονόμος, η Μαίρη Δεληγιώργη, που δεν είχε… πατήσει ποτέ στον τόπο καταγωγής! Λίγα χρόνια μετά, αισθάνεται περήφανη για το εξοχικό που έφτιαξε σχεδόν μόνη της, μακριά από αστικές ανέσεις, με ελάχιστα έξοδα, αλλά και με όλη την ελευθερία που χρειάζεται η ζωή το καλοκαίρι στο νησί.
Ποια τύχη σ’ έφερε σ’ αυτό τον τόπο; Είσαι Λημνιά;
Εγώ δεν είχα πάει ποτέ, ούτε μικρή ούτε μεγάλη! Η γιαγιά μου, όμως, ήταν από τη Λήμνο και μάλιστα από την Αγία Σοφία, το μικρότερο χωριό του νησιού. Είναι ένα μεσόγειο, γραφικό χωριό με πολύ πράσινο, πολλά αμπέλια και όμορφα πετρόχτιστα σπίτια – να φανταστείτε, δεν υπάρχει ούτε καφενείο! Γνώριζα, λοιπόν, πως υπήρχε εκεί ένα οικογενειακό σπίτι εγκαταλειμμένο και το 2003 σκέφτηκα να πάω να το δω. Ξετρελάθηκα με τον τόπο και την επόμενη κιόλας χρονιά έκανα ήδη διακοπές στο δικό μου σπίτι.
Το σπίτι ήταν ακατοίκητο για 40 χρόνια. Από το παλιό κτίσμα άφησα μόνο τους πέτρινους τοίχους, όλο το υπόλοιπο χρειαζόταν φτιάξιμο από την αρχή. Κάποτε αυτά τα χωριάτικα σπιτάκια είχαν δύο επίπεδα, το ισόγειο ήταν στάβλος για τα ζώα ενώ στο επάνω έμενε η οικογένεια. Έτσι, λοιπόν, έπρεπε να δώσουμε ύψος πλέον στο ισόγειο για να μπορέσει να κατοικηθεί, εσωτερικά το ξηλώσαμε όλο, ανεβάσαμε τα παράθυρα και φυσικά φτιάξαμε καινούργια σκεπή από κεραμίδια.
Πιστεύω πως πρέπει να κρατούν κάποια βασικά στοιχεία αρχιτεκτονικής του νησιού – πέτρα, ξύλο ή γενικά τα χρώματα, για να μη χαλάει η γενικότερη αισθητική. Όμως, μπορούν πάντα να έχουν και μια μοντέρνα άποψη στη διακόσμηση. Ας πούμε, εγώ, πήρα ντόπιους μαστόρους που ξέρουν να δουλεύουν την πέτρα. Χρησιμοποιήσαμε αυτές που είχε το σπίτι από παλιά, ενώ στα παράθυρα κρατήσαμε το μικρό τους μέγεθος, γιατί έτσι τα κάνουν χρόνια τώρα στο χωριό και δεν ήθελα να χαλάσω το στιλ. Από την άλλη δεν έχω βάλει εντοιχισμένες ηλεκτρικές συσκευές, χρησιμοποιούμε ένα μικρό φουρνάκι και το ψυγείο το ’βαψα μόνη μου με φούξια λαδομπογιά γιατί το άσπρο μού κλώτσαγε…
Τσιγγάνικο, χύμα, ελεύθερο, χωρίς κανόνες… Μάλλον έχω ένα δικό μου στιλ που βγαίνει από την προσωπικότητά μου και αυτό το καταλαβαίνουν όλοι οι φίλοι μου.
Έχει πολύ ησυχία, οι γείτονες και συχωριανοί κάνουν πολύ ωραία παρέα, αλλά όταν θες μπορείς και να απομονωθείς. Κι ακόμη, δεν χρειάζεται κεντρική θέρμανση ή air condition γιατί έχει πολύ χοντρούς πέτρινους τοίχους και το καλοκαίρι έχει τρομερή δροσιά, ενώ το χειμώνα κρατάει τη ζέστη. Το μόνο μειονέκτημα που μπορώ να βρω είναι ότι η Λήμνος είναι μακριά, δεν είναι «νησί του Σαββατοκύριακου», άρα δεν μπορώ να πετάγομαι εύκολα και όποτε θέλω από την Αθήνα μέχρι εδώ, πρέπει να το προγραμματίζω για τις κεντρικές διακοπές του καλοκαιριού.
Είναι ωραία τα παλιά έπιπλα, οι παλιές γούρνες κ.λπ. μαζί με λίγο πιο μοντέρνα στοιχεία… ο συνδυασμός δίνει μια ιδιαιτερότητα στο χώρο. Όλα τα παρατημένα έπιπλα που βρήκα στο σπίτι, αν και παμπάλαια, τα έφτιαξα και βρήκαν ξανά μια χαρά τη θέση τους… άσε που γλιτώνεις και τα έξοδα για καινούργιες αγορές.
Ένα σπίτι που δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με το σπίτι της πόλης. Μπορεί να μην έχει τις ίδιες ανέσεις, αλλά είναι ένα σπίτι που κυρίως πρέπει να σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος.
Να μη χρησιμοποιήσει υλικά μη παραδοσιακά, γιατί αμέσως χάνεται η αισθητική του νησιώτικου σπιτιού. Όπως, ας πούμε, τα αλουμίνια, που τα θεωρώ απαράδεκτα…
Τι φανερώνει ο χώρος σου για σένα;
Ότι μ’ αρέσει η ζωή σε κοινόβιο…;
Ποιο είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που σου έχουν κάνει οι φίλοι για το σπίτι;
Ότι ακόμη κι αν έρχονται για πρώτη φορά, αισθάνονται πολύ οικεία.
Ποιο είναι το πιο καλό σημείο του σπιτιού;
Το υπνοδωμάτιό μου, που είναι αρκετά μεγάλο και δεν έχει ταβάνι, φαίνονται τα ξύλινα δοκάρια της σκεπής. Μ’ αρέσει να κάθομαι ξαπλωμένη και να τα κοιτάζω.
Συνήθως μαζεύει πολλούς φίλους, τώρα μάλιστα που μεγάλωσαν και τα παιδιά μου, έρχονται και οι δικές τους παρέες, οπότε είναι ένα σπίτι σχεδόν πάντα γεμάτο.
Ποιες είναι οι καλύτερες στιγμές που έχεις ζήσει εδώ;
Όταν το έφτιαχνα! Μου πήρε μόνο ένα μήνα και ένιωσα πολύ περήφανη που μπορούσα να το κάνω εγώ αυτό. Ήταν και οι χωριανοί, που ερχόντουσαν να βοηθήσουν όπου μπορούσαν…
Ό,τι ώρα σηκωθούμε το πρωί θα πάμε στην ωραιότατη παραλία που είναι κοντά στο χωριό, τον Παρθενόμυτο, θα κάτσουμε εκεί μέχρι να βαρεθούμε, μπορεί και μέχρι αργά το απόγευμα. Το βραδάκι μαζευόμαστε με τους γειτόνους, πότε στη δική μου αυλή – πότε στις δικές τους, πίνοντας κρασάκι Λημνιώτικο και τσιμπολογώντας τέλεια τυριά. Μια γιαγιά φτιάχνει τρομερά τυριά, που πάνε πολύ με τα ντόπια κρασιά – ο θείος μου κάνει καταπληκτικό ροζέ… Συμπληρώνουμε και με κάνα μεζέ ή κάνα ταψί γεμιστά με ζαρζαβατικά από τα μποστάνια τους – είμαι καινούργια και με προσέχουν! Όλο «έλα να πιούμε ένα κρασάκι» και… ξημερώνεσαι με αυτοσχέδια γλέντια με χορούς και ατέλειωτες ιστορίες από τα παλιά των ανθρώπων του χωριού. Στο χωριό ξεκουράζεσαι διαφορετικά απ’ ό,τι στην Αθήνα.
Αν το σπίτι σου ήταν τραγούδι ποιο θα ήταν;
Το «Φίλα με ακόμα»… των Μουζουράκη – Μαραβέγια.
Πες μας μερικούς καλούς λόγους για να επισκεφθεί κάποιος τη Λήμνο.
Η Λήμνος είναι μεγάλο νησί που δεν μαζεύει πολύ κόσμο, έχει υπέροχες παραλίες και βρίσκεις πολλά όμορφα και απλά μέρη να φας καλά και φθηνά. Φρέσκα καλούδια από τη θάλασσα, που στα φτιάχνουν εκείνη την ώρα. Και ο Παρθενόμυτος… η τεράστια παραλία του χωριού μας, από τις καλύτερες που έχω δει.
Μαίρη Δεληγιώργη
ΝΑΤΑΛΙΑ ΔΟΥΚΑ athensvoice.gr
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου