Την προσωπική της εμπειρία από τον σεισμό της 21ης Ιουλίου που συντάραξε την Κω, μοιράζεται μέσω του Limnos FM 100, η Μαριάννα Καραμαλάκη από τη Λήμνο, η οποία τα τελευταία δύο χρόνια ζει στην Κω, λόγω μετάθεσης του συζύγου της που είναι στρατιωτικός.
Η Μαριάννα περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τις σοκαριστικές στιγμές που έζησε, τη στιγμή που ο εγκέλαδος χτύπησε το νησί…
«Από μικρή θυμάμαι να με ρωτάνε ποιος ήταν ο μεγαλύτερος σου φόβος και έλεγα πάντα ο σεισμός, πολύ κρύο συναίσθημα.. άσχετα που στην Λήμνο δεν έζησα κάτι παρόμοιο!
Ήταν ξημερώματα τις 21 Ιουλίου 2017 τότε που πήρα την πρώτη μου άδεια και περίμενα να ξημερώσει για να έρθει ο σύζυγος μου σπίτι, είχε υπηρεσία εκείνη την ημέρα. Ήταν 11 το βράδυ όταν έκλεισα την τηλεόραση και πήγα να ξαπλώσω, δεν θυμάμαι καν τι ώρα με πήρε ο ύπνος, ήμουν τόσο κουρασμένη και γενικά πολύ ανήσυχη.
Μια καταραμένη νύχτα που ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω άρχισε όταν ένας τεράστιος θόρυβος, μια βουή με ξύπνησε στις 01:30 και ασυναίσθητα το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να κοιτάξω στο παράθυρο, να κοιτάξω τον ουρανό που μέσα σε δευτερόλεπτα έγινε κόκκινος, «γιατί;» αναρωτήθηκα.. και τότε έτρεξα προς την πόρτα, μια φορά κατάφερα να γυρίσω την κλειδαριά ώσπου ο σεισμός με πέταξε πίσω, κατευθείαν έγινε διακοπή ρεύματος και εγώ εδώ εγκλωβισμένη στον φόβο μου, κουλουριασμένη στο πάτωμα και ο σεισμός να με πηγαίνει για δευτερόλεπτα πάνω-κάτω και μετά από τοίχο σε τοίχο, πράγματα να σπάνε δίπλα μου.. ήταν τόσο δυνατό το κούνημα που το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν ότι ήρθε το τέλος μας, μας βομβαρδίσανε, περίμενα να πέσω κάτω και από την άλλη το μόνο που κατάφερα να κάνω ήταν ο Σταυρός μου, να φωνάζω το Πάτερ Ημών και να τσιρίζω ο άντρας μου Παναγιά μου να είναι καλά,… ώσπου σταμάτησε! Ξυπόλητη, τρέχω προς την πόρτα και με όση δύναμη μου είχε μείνει την ανοίγω, τρέχω να κατέβω τις σκάλες ουρλιάζοντας ένα τηλέφωνο ρε παιδιά να πάρω τηλέφωνο τον άντρα μου..
Βγαίνω έξω και αντικρίζω το χάος.. ένοικοι της πολυκατοικίας να με ρωτάνε είσαι μόνη, που είναι τα παπούτσια σου, που είναι το κινητό σου, τα κλειδιά σου? Και η μονολεκτική απάντηση μου σπίτι.. κόσμος να φωνάζει γύρω μου, άνθρωποι ζαλισμένοι, κάποιοι έκλαιγαν, κάποιοι τραυματίστηκαν, άλλοι πάλι σιωπηλοί. Κόσμος έτρεχε πανικόβλητος με τις οικογένειες του, μπαίνανε στα αμάξια και τρέχανε προς στο βουνό ή προς στα πάνω χωριά φωνάζοντας έρχεται τσουνάμι, «Τσουνάμι;» πως είναι δυνατόν;
Τα τηλεφωνικά δίκτυα είτε έπεσαν είτε ήταν υπερφορτωμένα, οπότε ήταν αδύνατο να επικοινωνήσουμε με τους ανθρώπους μας, να μάθουμε με κάποιο τρόπο πόσα ρίχτερ ήταν, που ήταν το επίκεντρο, αν υπήρχαν απώλειες ή τραυματισμένοι, αν το νησί είχε υποστεί ζημιές. Μετά από αρκετή ώρα καταφέραμε να επικοινωνήσουμε και να μάθουμε κάτι νεότερο! Ο άντρας μου ήταν καλά αυτό με ησύχασε, 6,7 ρίχτερ, το επίκεντρο εντοπίζεται σε θαλάσσιο χώρο περίπου 20χλμ ανατολικά της Κω, ανοιχτά του Μπόντρουμ, με το εστιακό βάθος 10χλμ, τo μπαρ White Corner στην οδό Ναυκλήρου στην Κω ήταν αυτό που κατέρρευσε και παρέσυρε στον θάνατο 2 άτομα, ενώ προκάλεσε και τον σοβαρό τραυματισμό αρκετών ακόμη,(το bar βρίσκεται στα Εξάρχεια η οποία είναι περιοχή με όλα τα μπαράκια της Κω) πάνω από 100 άτομα πήγαν στο νοσοκομείο, 5 σοβαρά τραυματίες, τσουνάμι 60 εκατοστών, ανενεργό έχει τεθεί το λιμάνι, κλειστά για το κοινό θα παραμείνουν το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Κάστρο της Κω και η Casa Romana (Ρωμαϊκή Οικία), μεταξύ των κτιρίων που κατέρρευσαν είναι το Ιερό του Μητροπολιτικού Ναού του Αγ. Νικολάου και Τμήμα του Μουσουλμανικού Τεμένους στην πλ. Ελευθερίας, αυτά ήταν τα νέα που καταφέραμε να μάθουμε για αρχή.
Ξημέρωσε και μπαίνουμε σπίτια μας να πάρουμε μόνο τα απαραίτητα γιατί οι υπόλοιπες ημέρες δεν θα είναι εύκολες.. Με ένα σακίδιο και την βοήθεια τον υπόλοιπων ενοίκων τα βράδια κοιμόμαστε έξω στο πάρκο, το πρωί στις δουλειές μας και πάλι τα ίδια.. Οι συνήθειες μας για τις υπόλοιπες μέρες μέχρι να έρθει το κλιμάκιο να δει την πολυκατοικία μας. 10 ημέρες για να μη σας τα πολυλογώ.. Αυτό το ρίγος όταν μπαίνεις στην πολυκατοικία και βλέπεις όλες αυτές τις ρωγμές, όταν μπαίνεις σπίτι και μαζεύεις τα σπασμένα, όταν κάθε σημείο του σπιτιού σου θυμίζει φόβο, όταν οι μετασεισμοί συνεχίζονται ακόμα και σήμερα πως το ξεπερνάς, πως το αντιμετωπίζεις? Πόση δύναμη θέλει ο άνθρωπος για να ξεπεράσει τους φόβους του?
Σας ευχαριστούμε όλους μέσα από την καρδιά μας για τα μηνύματα σας, την αγάπη σας και την συμπαράσταση σας!! Να είστε όλοι καλά!
Ήτανε όνειρο κακό!».
Μαριάννα Καραμαλάκη
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου