Το όνομα της Λημνιάς συγγραφέως Μαρίας Λαμπαδαρίδου – Πόθου θα φέρει η νέα βιβλιοθήκη που δημιουργήθηκε στη Μύρινα, στο οίκημα Σαχτούρη, μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Τα εγκαίνια μάλιστα ορίστηκαν για την Κυριακή 8 Οκτωβρίου αμέσως μετα την παρέλαση για την απελευθέρωση του νησιού.
Η κ. Λαμπαδαρίδου, μέσω της σελίδας της στο Facebook έγραψε σχετικά:
ΣΑΝ ΧΘΕΣ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ η στιγμή που ετοίμαζα τα βιβλία μου, τη βιβλιοθήκη μου όλη, τα συγγραφικά τιμαλφή μιας ζωής, το “βιος” μου, να τα στείλω στον Δήμο Λήμνου όπου είχαν αποδεχτεί τη δωρεά μου.
Τρεις μήνες ούτε, καλοκαιρινοί.
Και να με τώρα που ετοιμάζομαι κι εγώ να πάω για τα εγκαίνια της αίθουσας-βιβλιοθήκης.
Ο Δήμαρχος Λήμνου, κύριος Δημήτρης Μαρινάκης, όλο το καλοκαίρι, παράλληλα με τα μύρια προβλήματα του νησιού, φρόντισε να γίνει ο σχεδιασμός της αίθουσας από την εξαιρετική αρχιτέκτονα εσωτερικού χώρου Θέκλα Παπαδοπούλου. Και ευθύς μετά η υλοποίηση των σχεδίων από τον καλό τεχνίτη Παναγιώτη Μπολίμο.
Και η αίθουσα με περιμένει τώρα έτοιμη.
Η σκέψη του κυρίου Μαρινάκη ήταν να γίνουν τα εγκαίνια στις 8 Οκτωβρίου, στη μεγάλη εθνική εορτή του νησιού, τα Ελευθέρια, όπου κάθε χρόνο η Λήμνος σύσσωμη τιμά την απελευθέρωσή της από τον Παύλο Κουντουριώτη, ύστερα από τεσσερισίμισι αιώνες σκλαβιάς.
Και από τη στιγμή που μου το ανακοίνωσαν, έχασα την ανάσα μου.
Συγκίνηση και σκέψεις και ένα άγχος σίγουρο.
Δεν ξέρω τι να πω. Και ούτε περίμενα μια τόση ανταπόκριση αγάπης από τους συμπατριώτες μου.
Και ούτε ξέρω αν την αξίζω.
Το καλοκαίρι, πλησίασα μια μέρα τον αντιδήμαρχο κύριο Μοσχάκη, να τον ευχαριστήσω, και η απάντησή του ήταν: Μα διάβασα το “Πήραν την Πόλη, πήραν την...”
Ένα μεγάλο από την καρδιά μου ευχαριστώ για τον Δήμαρχο Λήμνου κύριο Δημήτρη Μαρινάκη, αλλά και για τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου.
Σε ευχαριστώ Θέκλα για τα ωραία σου σχέδια, κι εσένα Φωτεινή μου και Ελένη που ήσασταν δίπλα μου, ευχαριστώ Δέσποινα, Σοφία, Βάνα, Μαρία, συμπατριώτες μου, σας ευχαριστώ όλους, φίλοι οι πιο πολλοί, γνωστοί, αναγνώστες κάποιου βιβλίου μου ίσως.
Κι εσάς, αγαπητοί μου φίλοι, φίλοι του διαδικτύου και φίλοι της καρδιάς, σας ευχαριστώ που μπορώ και το μοιράζομαι μαζί σας αυτό το δύσκολο.
Κάποια πράγματα του βίου μάς ξεπερνούν. Γίνονται σε κάποια στιγμή, που μοιάζει τυχαία, και μετά παίρνουν από μόνα τους έναν δρόμο δικό τους, σαν να είναι μοιράμενα. Έναν δρόμο που ούτε με την καρδιά ούτε με το μυαλό μπορείς να αντιμετωπίσεις.
Ελπίζω μόνο και εύχομαι ο “δρόμος” αυτός να είναι από τα αγαπημένα μου μονοπάτια, “Τα Μονοπάτια του Αγγέλου μου”.
Να είστε όλοι καλά!
Στη φωτογραφία το σπίτι μου στη Λήμνο,
όπως το θυμόταν ο Ράλλης Κοψίδης από τα παιδικά
χρόνια της Κατοχής.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου