Το ικαριώτικο έθιμο που μας θυμίζει πως τελικά, δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε

Φωτογραφίζει ο Κωνσταντίνος Σοφικίτης

Ένα φωτογραφικό οδοιπορικό για εκείνους που επιστρέφουν για να γιορτάσουν, για να αγκαλιαστούν και για να πιαστούν σφιχτά χέρι-χέρι και να χορέψουν.

Η λαϊκή παράδοση της Iκαρίας απηχείται στα κάλαντα, στις ευχές, στις δοξασίες και στις παραδόσεις και εκδηλώνεται με εθιμικές πράξεις και ενέργειες.

Φέτος, είχαμε την τιμή να μπούμε στα σπίτια Ικαριωτών για να τους ευχηθούμε και να μας κεράσουν μπόλικο κρασί και μεζέδες. Η μεγαλύτερη ευκαιρία ωστόσο για εμάς ήταν να ξανά θυμηθούμε τι σημαίνει φιλοξενία και πόσο σημαντική είναι.

Βλέμματα συγκινημένα από χαρά, βλέμματα που ξεχείλιζαν από καλοσύνη, σε κάθε σπίτι, σε κάθε έναν από εμάς.

Μια γιορτή που ξεκινάει την μια μέρα νωρίς το απόγευμα και τελειώνει όταν γεμίσουν όλα τα σπίτια του χωριού με ευχές. Μια διαδικασία σχεδόν μυσταγωγική, καθώς από το ένα σαλόνι μπαίνεις στο άλλο και από την μια κουζίνα στην επόμενη, ενώ σε περιμένουν όλοι με το πιο γιορτινό τους τραπέζι για να σε καλωσορίσουν. Οι στοίχοι από τα κάλαντα τιμούν τον άνδρα και τη γυναίκα του σπιτιού και εκεινοι με τη σειρά τους όλο το χωριό που έχει χωρέσει στο σπίτι και την αυλή τους.

Ένα έθιμο που μας θυμίζει ότι τελικά δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.