«Σάλος» αποκαλείται το βουβό κύμα, ένα κύμα δηλαδή που υπάρχει χωρίς να αιτιολογείται από τις παρούσες καιρικές συνθήκες, αλλά οφείλεται σε ανέμους που έχουν προηγηθεί χρονικά ή που συνέβησαν σε άλλες περιοχές.
Με αυτή την έξυπνη αφετηρία, η χορογράφος Σοφία Μαυραγάνη μαζί με τους τρεις χορευτές της, Νώντα Δαμόπουλο, Χαρά Κότσαλη και Σάνια Στριμπάκου μελετούν αυτό το βουβό κύμα σε σχέση με την Ευρώπη. Ανατέμνουν με χιούμορ και σαρκασμό την ιστορία της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1945, μέχρι σήμερα στην παράσταση που ανεβαίνει στις 4 & 5 Ιουλίου, στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Η επικαιρότητα του έργου σαφής, ύστερα μάλιστα από τα τελευταία γεγονότα με το Brexit. Πέρα όμως από τα απλά ιστορικά γεγονότα, το έργο προσπαθεί να δει με ένα άλλο μάτι την ιστορία της Ευρώπης από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και την αισιοδοξία της ανάπτυξης και της ευημερίας εκείνης της εποχής στη σημερινή αδιέξοδη, καταθλιπτική κατάσταση που επικρατεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η χορογράφος στήνει ένα χορευτικό ντιμπέιτ για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης.
Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης, συναντήσαμε όλη την ομάδα, στην πρόβα τους και συζητήσαμε για το σάλο της παράστασης, για το σάλο που χτυπά σήμερα την Ευρώπη, αλλά και για το σάλο στη ζωή τους.
-Σοφία, τι σε ενδιαφέρει αυτή τη φορά σ’ αυτό το έργο;
Σοφία Μαυραγάνη: Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είχα εξαρχής στο μυαλό μου που πήγαινε αυτή η παράσταση, ούτε θα βρισκόταν στο μικροσκόπιό μου η Ευρωπαϊκή Ένωση. Περάσαμε από χίλια μύρια κύματα μέχρι να καταλήξουμε εκεί. Με απασχολεί πάντα η ιστορία και τώρα τελευταία το τι μέλλει γενέσθαι με την Ε.Ε. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη είναι πολλά και είναι πλέον δύσκολο να βρεθεί μια λύση. Το υπόγειο βουβό κύμα έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια, απλά τώρα ξεσπάει.
-Αντιμετωπίζεις το θέμα με σαρκασμό και χιούμορ, κάτι που ούτως ή άλλως διακρίνει τη δουλειά σου τα τελευταία χρόνια.
Σοφία Μαυραγάνη: Έτσι είναι. Με ενδιαφέρει αυτή η σκοπιά πάντα πάρα πολύ. Ερευνώντας το θέμα που θέλαμε να αναδείξουμε και μέσα από το χτίσιμο της παράστασης, κατάλαβα ότι αυτό ισχύει. Δεν είναι κάτι που το επιδιώκω. Επειδή το έχω συνηθίσει, βγαίνει αβίαστα στις δουλειές μου. Είναι ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα.
-Πώς αποτυπώνεται χορογραφικά όλο αυτό το βουβό κύμα;
Σοφία Μαυραγάνη: Υπάρχουν επαναληπτικά μοτίβα στην παράσταση, μια επαναληπτικότητα της φόρμας, χωρίς να λείπει βέβαια και το στοιχείο της ανατροπής. Σ’ αυτό στο οποίο εστίασα ήταν κυρίως ο ετεροχρονισμός των πραγμάτων, που αποτυπώνεται σε κάποια σημεία του έργου, αλλά και στο πώς τα πράγματα μεταβάλλονται, αλλάζουν μορφή και περιεχόμενο κατά τη διάρκεια της πορείας τους, από την στιγμή που γεννιούνται, μέχρι τη στιγμή που θα ολοκληρωθούν.
-Έχει χτυπήσει την Ευρώπη ένα κύμα; Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε;
Χαρά Κότσαλη: Εγώ νομίζω ότι έχει σκάσει αυτό το κύμα. Από την άλλη πλευρά, επειδή βλέπεις ότι έρχονται χειρότερες καταστάσεις και τα πράγματα επιδεινώνονται, θεωρείς ότι αυτό το κύμα ίσως δεν έχει σκάσει ακόμη και απλά αντιλαμβανόμαστε την επερχόμενη εμφάνισή του. Κανείς δεν μπορεί να κάνει έναν πραγματικό απολογισμό των γεγονότων και να πει με ασφάλεια σε ποιο σημείο βρισκόμαστε σήμερα.
Σάνια Στριμπάκου: Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που δεν υπάρχει καμιά σταθερότητα, ούτε βεβαιότητα. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε που μπορεί να οδηγηθεί η κατάσταση. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή μας ανέμελα, να κάνουμε όνειρα. Ο καθένας μας χτίζει τα τελευταία χρόνια την ετοιμότητά του για κάτι πολύ άσχημο, που αφουγκράζεται ότι σχηματίζεται στον ορίζοντα. Δεν είμαι πεσιμίστρια αλλά προετοιμάζομαι μήπως και μου συμβεί κάτι, από αυτά που συμβαίνουν σε άλλες κοινωνίες, ή σε άλλους ανθρώπους. Το βλέπω να έρχεται σαν ένα κύμα, που δεν θα το δω να φουσκώνει, δεν θα δω δηλαδή τα ενδιάμεσα στάδιά του, αλλά κατευθείαν το σκάσιμό του, που θα τα παρασύρει όλα. Σαν ένα επείγον δελτίο ειδήσεων, που θα μου ανακοινώσει ότι γίνεται πόλεμος. Μοιάζει σαν έναν επικείμενο σεισμό, όπου όλα όσα έχεις κτίσει θα καταρρεύσουν. Αυτό που επικρατεί τελικά είναι ο φόβος του ανθρώπου απέναντι στο επερχόμενο.
Νώντας Δαμόπουλος: Νομίζω ότι όλοι πρέπει να αυτοπροστατευτούμε, να φτιάξουμε τις δικές μας άμυνες μπροστά σ’ αυτόν τον σάλο που έρχεται, απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση που ήδη ζούμε εδώ και αρκετά χρόνια στη χώρα μας. Πέρα από τις δικές σου άμυνες, πρέπει να μην δρας καταστροφικά απέναντι στον διπλανό σου, στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζεις. Επίσης το πιο σημαντικό είναι να ενημερώνεσαι για τα πάντα και όχι μόνο γι’ αυτά που σε αφορούν. Να ψάχνεις και να βρίσκεις την αλήθεια, έτσι ώστε να είσαι συνειδητοποιημένος γι’ αυτό που συμβαίνει. Να ξέρεις τι σε περιμένει μέσα στην Ε.Ε ή έξω από αυτήν και να μπορείς να κρίνεις κάθε στιγμή αυτό που σου σερβίρουν τα media ή οι πολιτικοί αν είναι αλήθεια ή όχι και πώς και πόσο επηρεάζει τη ζωή σου.
-Που οφείλονται όλα αυτά που συμβαίνουν;
Χαρά Κότσαλη: Κατά τη γνώμη μου όλα οφείλονται στην άκρατη επικράτηση της ελεύθερης αγοράς. Ο καπιταλισμός ψάχνει συνεχώς για νέες αγορές, για νέους καταναλωτές, για ανθρώπους έτοιμους να καταναλώσουν τα πάντα. Είναι στη φύση αυτού του μοντέλου να δημιουργεί συνεχώς ανάγκες, νέες συγκρούσεις, έτσι ώστε να ενισχύεται. Στόχος είναι το κέρδος, γι’ αυτό και ζούμε μόνιμα σε κατάσταση ενός οικονομικού πολέμου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αυτό το μεγάλο κύμα της ανασφάλειας, της ξενοφοβίας, της φτώχειας και της ανεργίας που υπάρχει σήμερα παρέα με τη μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
-Τελικά μήπως χρειαζόμαστε ένα σάλο πότε-πότε, για να μας ξεκουνήσει, για να μας κάνει να προβληματιστούμε;
Νώντας Δαμόπουλος: Ναι είναι αναγκαίος, γιατί λειτουργεί και λίγο αποσυμπιεστικά. Βοηθά πολύ μερικές φορές.
Χαρά Κότσαλη: Εμένα μου έχει λείψει η νηνεμία. Έχω κουραστεί να είμαι συνεχώς στα κάγκελα, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα. Φτάνει. Το πρόβλημα με τον σάλο είναι όμως ότι δεν ξέρεις από που σου ήρθε. Δεν τον περιμένεις. Δεν μπορείς να εκτιμήσεις πότε θα εμφανιστεί. Σου έρχεται στο δόξα πατρί εκεί που κάθεσαι ήρεμος και αγναντεύεις το σύμπαν.
-Πότε ήρθε ένας σάλος στη ζωή σας και τα άλλαξε όλα;
Σάνια Στριμπάκου: Η δική μου ζωή άλλαξε ολοκληρωτικά, όταν ήρθε το παιδί. Βέβαια όλα ήταν προγραμματισμένα για να μην προκαλέσει σάλο στους υπόλοιπους παρά μόνο σε μένα. Προκάλεσε μεγάλο σάλο και εξακολουθεί να προκαλεί κάθε μέρα. Είναι ένας ωραίος σάλος. Από την άλλη πλευρά, υπήρξε κι ένας κακός σάλος στη ζωή μου, όταν πέθανε ο πατέρας μου αναπάντεχα, στα 14 μου. Ανέτρεψε τα πάντα στη ζωή μου.
Νώντας Δαμόπουλος: Εγώ έχω να αναφέρω έναν άλλο σάλο, που είχα πάθει όταν είχε γίνει ο μεγάλος σεισμός στην Αθήνα, το 1999. Ταρακουνήθηκε κάτι μέσα σου, αλλά και συλλογικά νομίζω. Άρχισα να βάζω προτεραιότητες. Σκεφτόμουν πολύ τι έχουν πάθει διάφοροι άνθρωποι από το περιβάλλον μου. Θυμάμαι ότι έφτιαχνα λίστες εκείνη την εποχή με το τι με ενδιαφέρει περισσότερο.
Χαρά Κότσαλη: Κι εγώ αν είναι να μιλήσω για κάτι που μου έχει αλλάξει τη ζωή, θα έλεγα το θάνατο ενός φίλου. Εγώ ήμουν τότε 23 και αυτός 30.
-Τέρμα τα χαμόγελα; Πιστεύετε ότι πλέον ζούμε στην εποχή της απαισιοδοξίας και της σκοτεινιάς;
Σάνια Στριμπάκου: Εγώ δεν μπορώ τη μιζέρια. Δεν μπορώ τον πεσιμισμό. Η ζωή είναι για να χαιρόμαστε. Πάντα αναλαμβάνοντας την ευθύνη της κάθε επιλογής που κάνουμε στη ζωή μας.
Χαρά Κότσαλη: Δεν είναι επιλογή το χαμόγελο είναι δυνατότητα. Γι’ αυτό πιστεύω, ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να χαμογελάμε, να αγωνιζόμαστε για κάτι καλύτερο.
Νώντας Δαμόπουλος: Καλό είναι να προσεγγίζουμε τα πάντα με το γέλιο και να αγωνιζόμαστε να το κρατήσουμε.
Σοφία Μαυραγάνη: Εγώ επειδή έχω πήξει από το πολύ διάβασμα της ιστορίας, τον τελευταίο καιρό, αντιλαμβάνομαι ότι τα περιθώρια αισιοδοξίας είναι πολύ στενά. Από την άλλη πλευρά όμως, δεν μπορώ να είμαι απαισιόδοξη. Αισθάνομαι ότι κάθε πράγμα που έρχεται, εξαρτάται από τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις για το αν τελικά είναι κακό ή καλό για μια κοινωνία.
ΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Ιδέα: Σοφία Μαυραγάνη, Μπέττυ Δραμισιώτη
Δημιουργία – Σύνθεση: Σοφία Μαυραγάνη
Καλλιτεχνικός συνεργάτης: Μπέττυ Δραμισιώτη
Μουσική Σύνθεση: Αντώνης Παλάσκας
Σύμβουλος Δραματουργίας: Μιράντα Μανασιάδη
Κοστούμια – Σκηνικός Χώρος: Παύλος Θανόπουλος
Φωτισμοί: Bασίλης Κλωτσοτήρας
Συντονισμός Παραγωγής – Επικοινωνία: Γιώργος Κατσώνης
Ερμηνεία – συν-δημιουργία: Νώντας Δαμόπουλος, Χαρά Κότσαλη, Σάνια Στριμπάκου
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Χώρος: Πειραιώς 260, Χώρος Ε
Ημερομηνίες & ώρα: Δευτέρα 4 & Τρίτη 5 Ιουλίου, 22.30
Τιμές εισιτηρίων: 15€, 5€ (Φοιτητικό-Άνεργοι- A.μεΑ.)
Διάρκεια: 50 λεπτά
Επιμέλεια Γιώργος Μητρόπουλος
ΠΗΓΗ: .euronews.com
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου