Μέσα απ τις παλιές φωτογραφίες ξεδιπλώνεται η Λήμνος της φτώχειας και της αγροτιάς, αλλα τής αυτάρκειας και της περηφάνειας.
Της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής.Των 6.5 εκατομυρίων οκάδων σκληρού σταριού( το ζητούν παντου σήμερα και δεν υπάρχει),των 3.5 εκατ.οκάδων κριθαριού και όλων των άλλων σιτηρών, των 6.5 εκατομυρίων οκάδων βαμβακιού σπάνιας και άριστης ποιότητας, των μερικών εκατομυρίων οκάδων σουσαμιού,οσπρίων, των χιλιάδων τόννων κρασιού που εξακολουθεί να παράγεται και όλων των άλλων αγροτικών προιόντων.
Των 4.000 πηγαδιών με τις μηχανές και τα υπόλοιπα αμοιβά εργαλεία. Των 150.000 καλλιεργήσιμων στεμμάτων, του εκκοκιστηρίου, του τυροκομείου, του οινοποιείου,της σπογγαλιείας και της επεξεργασίας του προιόντος για εξαγωγή ,των παστατζήδικων, του εργοστάσιου κονσερβοποιείας ψαριών, που φεύγοντας απ τη Λήμνο εξελίχθηκε στο μεγαλίτερο εργοστάσιο κονσερβοποιίας ψαριών στον κόσμο και τόσων άλλων μονάδων που έφυγαν απ το φυσικό τους περιβάλλον γιατι δεν βοηθήθηκαν.
Η Λήμνος, η Αργεντινή του Αιγαίου, όπως την αποκαλούσαν οι άλλοι νησιώτες με την παραγωγή κτηνοτροφικών προιόντων, του καλλίτερου θυμαρίσιου μελιού και τόσων άλλων προιόντων.
Η Λήμνος του τουρισμού, με ένα απ τα πιό διάσημα ξενοδοχεία του κόσμου και άλλα που επιδοτήθηκαν με πολλά χρήματα και τώρα στέκονται κλειστά και ρημαγμένα η έχουν μετατραπεί σε κλαμπ που δεν προσφέρουν σχεδόν τίποτα στην τοπική και γενική οικονομία.
Σήμερα είναι η Λήμνος της παρακμής, της μηδενικής σχεδόν παραγωγής και των εισαγωγών και της εξάρτησης.
Έμειναν οι φωτογραφίες να θυμίζουν σ αυτούς που τα δημιούργησαν και είναι εν ζωή και να δείχνουν στους νεώτερους ότι η Λήμνος δεν είναι απλά κάποιο άγονο νησί, αλλά τόποςπαραγωγής όλων αγροτικών, κτηνοτροφικών και άλλων συναφών προιόντων.
Παράγει τα πάντα σε ποιότητα που κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας δεν μπορεί να ανταγωνιστεί.
Εκεί πρέπει να στραφεί όλη η προσπάθεια.
Στην αρχή κατακτώντας την ντόπια αγορά που έχει καταληφθεί από την βιομηχανοποιημένη παραγωγή των αγροτικών και κτηνοτροφικών προιόντων των υπερμάρκετ και των ελάχιστων άλλων σημείων πώλησης που έχουν απομείνει.
Όχι με αερολογίες, συμπόσια και κλειστές πόρτες, αλλά με την προσέγγιση και βοήθεια εκείνων που παράγουν και αγωνίζονται με πολύ καλές και πρωτοπόρες προσπάθειες και προοπτικές. Ειναι η καταλληλότερη και η επιβελημένη στιγμή για το μέλλον που φαντάζει μαύρο κι άραχνο.
Ένας ευσυνείδητος δημόσιος υπάλληλος του 1936 ,o Αθ. Κουντουράς, γράφει και συμβουλεύει : «Να ξαναγυρίσουμε στη γη για να ξαναγεμίσουν τα χωράφια με τις εξαιρετικές τοπικές ποικιλίες σταριού Μαυραγάνι και Λήμνος, με σουσάμι, αμπέλια, οπωροκηπευτικά, ελιές, αμυγδαλιές, να αυγατίσει η κτηνοτροφία και τα ξεχωριστά τυροκομικά προϊόντα.Να ξαναγίνουμε αυτάρκεις.
Να και η επιστολή για το οινοποιείο που οραματίστηκε και πρότεινε το 1947, άρχισε να κτίζεται το 1959 και λειτούργησε τη δεκαετία του ’60.Ποιός να το ήλπιζε.
Βασίλειον της Ελλάδος Αθήνα 8-4-47
Επαρχία Γεωπονίας Λήμνου
Αριθμ. Δ.Υ. Προς
Το Ινστιτούτον Οίνου
Κάντζαν Αττικήν
Ενταύθα
«Περί καλλιεργείας της αμπέλου και παραγωγής οίνου εν τη Επαρχία Λήμνου»
Εις εκτέλεσιν εντολής του Δ/ντού Γεωργίας Λέσβου, λαμβάνω την τιμήν να υποβάλω υμίν σημείωμα σχετικώς με την παραγωγήν σταφυλών και οίνου εν τη επαρχία Λήμνου………
ΠΗΓΗ Facebook: Εν Λήμνω
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου