Του Γιάννη Γκαλιούρη
Ο σύγχρονος νέος ψάχνοντας να βρει τις συντεταγμένες του στον κοινωνικό χώρο, αγκιστρώνεται από ανθρώπους πρότυπο και μιμείται τη συμπεριφορά τους. Τα πρότυπα είναι κίνητρο δράσης και προόδου που παρέχουν τη δυνατότητα στα άτομα να τα αντιγράφουν και να τα ακολουθούν κάνοντας κάτι αξιόλογο στη ζωή τους.
Δυστυχώς στις περισσότερες των περιπτώσεων όμως, σε μια εποχή που προτάσσει το εύκολο μονοπάτι του ευδαιμονισμού και επικρατεί το επιφανειακό , τα είδωλα αυτά πολύ σύντομα γκρεμίζονται γιατί η βάση τους είναι σαθρή και κενού περιεχομένου, δημιουργώντας στην ψυχή του νέου ένα μετέωρο αδιέξοδο απογοήτευσης.
Ψάχνουμε τα πρότυπα στους εκφραστές του ανούσιου εντυπωσιασμού, της κίβδηλης αισθαντικότητας και του άκρατου εγωισμού. Ενώ τα αληθινά πρότυπα δε στηρίζονται σε εξωτερικά φκιασίδια, ούτε σε εύπεπτα ψυχαγωγικά τερτίπια, αλλά η βάση τους στηρίζεται στους απλούς ανθρώπους που η ζωή τους διέπεται από τις αξίες εκείνες που δίνουν το πραγματικό νόημα στη ζωή, δηλαδή την αγάπη, την προσφορά, την εντιμότητα, την αγωνιστικότητα και την ελευθερία, εφόδια που στο γέρμα της ζωής θα τους ανακηρύξουν νικητές, μέσα από την προσωπική ολοκλήρωση που μόνο η αξιοπρέπεια και η αλήθεια μπορούν να εγγυηθούν.
Αυτά τα πρότυπα και τα παραδείγματα ζωής βρίσκονται δίπλα μας και δε χρειάζεται να τα αναζητήσει κανείς στις πίστες και στα γήπεδα αλλά στον ίδιο το στίβο της σκληρής καθημερινότητας.
Μια τέτοια περίπτωση συνάντησα στο πρόσωπο του κυρ Παντελή και της κυρά Αθηνάς Μαγδανή που με περισσή αγάπη με δέχτηκαν στο λιλιπούτειο σπιτικό τους. Γεννηθέντες το 1927 και το 1929 αντίστοιχα, παντρεύτηκαν από πολύ μικροί και μαζί συνοδοιπόροι έζησαν μικρές και μεγάλες στιγμές χαράς και λύπης αλλά οπωσδήποτε στιγμές ζωής.
Αγρότες στο επάγγελμα δούλεψαν με υπομονή, επιμονή και σεβασμό τα χώματα των προγόνων μας. Οι σκληρές και ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας με τα φτωχά μέσα της εποχής ατσάλωσαν το χαρακτήρα τους αλλά ταυτόχρονα εξευγένισαν τα αρχέγονα ένστικτα, που κουβαλάει ο καθένας μας, και τα μεταμόρφωσαν στην καλοσύνη, στην αγάπη, στην ευγνωμοσύνη και στη σοφία που μπορεί κανείς να διακρίνει στα αυλακωμένα πρόσωπα τους, αβίαστα να ρέουν, που το αλέτρι του μόχθου και του χρόνου σμίλεψε. Κρέμεσαι από τα χείλη τους για να ακούσεις ιστορίες που συναντάς μόνο στα μυθιστορήματα.
Ο κυρ Παντελής αργά αργά αφήνει τις χάντρες του κομπολογιού του να παρασύρουν τις μνήμες, η κυρά Αθηνά του κρατάει στοργικά το τρεμάμενο χέρι του και ξεκινάνε: Οι καλλιέργειες του βαμβακιού στα χωράφια του Πρασσά, οι δύσκολες καθημερινές μετακινήσεις στο φτωχικό τους με τα πόδια ή τα γαϊδουράκια, οι πατέντες που σκαρφίζονταν για να μαγειρέψουν στο χώρο εργασίας ώστε να κερδίζουν χρόνο, η αλλαγή καλλιέργειας από το βαμβάκι στα μπαχτσαβανικά και τη μεταφορά τους με τα γνωστά μέσα στα μπακάλικα της Μύρινας.
Η εργασία ξεκινούσε χαράματα και τελείωνε μεσάνυχτα γιατί εκτός από τις αγροτικές δουλειές και τη φροντίδα των «ζωντανών», προτεραιότητα και των δύο ήταν οι οικογένεια η οποία εκφράστηκε στο πρόσωπο του παιδιού τους Θανάση που τους χάρισε τρία εγγόνια μεταξύ των οποίων και τον Παναγιώτη, πρωταθλητή μας στην κωπηλασία.
Ο Θανάσης ήταν το δεύτερο παιδί γιατί το πρώτο τους το έχασαν 26 ημερών θύμα των δυσκολιών και της αργοκίνητης αντίδρασης, λόγω των μέσων εκείνης της εποχής.
Η κυρά Αθηνά δεν μπόρεσε μετά το Θανάση να τεκνοποιήσει ξανά ως συνέπεια μιας εγχείρησης που παραλίγο να της κοστίσει τη ζωή. Τώρα στα γεράματα με πολλά προβλήματα υγείας αλλά γεμάτοι αγάπη και τρυφερότητα φροντίζουν ο ένας τον άλλον, αναπολούν τις δύσκολες αλλά γνήσιες στιγμές που έζησαν και γεμάτοι ευγνωμοσύνη ευχαριστούν το Θεό που έφθασαν νικητές στην πιο ώριμη φάση της ηλικίας, βασιζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις, ενώ δεν έκαναν καμιά έκπτωση στις αξίες τους και με καμάρι βλέπουν το παιδί τους και τα εγγόνια τους να αγωνίζονται με αξιοπρέπεια, μέσα σε άλλα, αλλά εξίσου δύσκολα χρόνια.
Πριν τους χαιρετίσω και τους ευχαριστήσω που μου εμπιστεύτηκαν τις εμπειρίες τους, τους ρώτησα αν έχουν να συμβουλέψουν για κάτι τους νέους, μου είπαν με μια φωνή: να είναι ολιγαρκείς, να είναι ευγνώμονες γι' αυτά που έχουν, να παλεύουν στη ζωή με νύχια και με δόντια, να κουράζουν το μυαλό και το σώμα τους, να φτιάξουν σωστές οικογένειες με ιδανικά και τα ζευγάρια να μη χωρίζουν έτσι εύκολα αλλά αχώριστοι με σεβασμό, κατανόηση και αγάπη να αγωνίζονται για να γεράσουν ικανοποιημένοι και ολοκληρωμένοι. Αυτές οι συμβουλές ίσως σε κάποιους να φανούν κοινότοπες και τετριμμένες αλλά αποτελούν έναν αληθινό θησαυρό για τους νεώτερους, και σε μας εναπόκειται η διάκριση αν θα τον σπαταλήσουμε ή αν θα τον διαχειριστούμε με σύνεση και σοφία.
Είναι πολύ αισιόδοξο το γεγονός ότι η Λήμνος έχει να μας δείξει πολλά πρότυπα, σε όλα τα επίπεδα, που μπορούν να επηρεάσουν θετικά τους νέους με τη ζωή τους και το όραμα τους και σε μας τελικά μένει η επιλογή αν θα ακολουθήσουμε τα πραγματικά πρότυπα ή τα δημιουργήματα που τρέφονται από τον εξωτερικό εντυπωσιασμό και παρασιτούν εις βάρος της αλήθειας.
{gallery}gkalio_fwto{/gallery}
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου