Η ιστορία του Παντελή Μπούμπουρα θα μπορούσε κάλλιστα να θυμίζει παραμύθι με καλό τέλος και με τον πιο κερδισμένο, την Ελλάδα, που χάρη σε αυτόν ξαναζωντανεύει στην Οδησσό, την πατρίδα της Φιλικής Εταιρείας.
Ο κ. Μπούμπουρας συμπληρώνει φέτος 19 χρόνια παραμονής στην Ουκρανία και φέρει πλέον τους »βαρείς» τίτλους του επίτιμου Προξένου της Κριμαίας, αλλά και του προέδρου του παραρτήματος της Φιλικής Εταιρείας, που το 1814 ιδρύθηκε στην Οδησσό για να οργανώσει τον αγώνα κατά των Τούρκων κατακτητών.
Επιτυχημένος επιχειρηματίας, ονειροπόλος, πάντα με το βλέμμα στην Ελλάδα και την ανάπτυξη, οραματίζεται ένα καινούριο αύριο που θα έρθει μέσα από τα παιδιά: Γιαυτό και οργανώνει το χτίσιμο ενός σχολείου στην Οδησσό, που θα »πλημμυρίζει» από το ελληνικό στοιχείο , ενώ, έχει βάλει και το πρώτο λιθαράκι στο μεγαλεπήβολο έργο του »Πάρκου των Ελλήνων», δίπλα ακριβώς από τις περίφημες »σκάλες Ποτέμκιν» στην ονειρεμένη πόλη της Ουκρανίας, που δύομισι χρόνια μετά την κρίση στην Κριμαία και την ασταθή ακόμα κατάσταση, εξακολουθεί να ζει έντονα και να ονειρεύεται τις καλύτερες ημέρες που θα έρθουν.
Ο ίδιος ξεδιπλώνει τη ζωή του στο newpost.gr
΄΄Ήρθα μικρός από την Λήμνο στην Αθήνα και ξεκίνησα να δουλεύω στην εταιρεία Μηχανική. Την δεκαετία του 90, μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το αφεντικό μου ο Εμφιετζόγλου είδε ότι υπήρχε μέλλον στη δουλειά μας στα νέα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης και ήρθε στην Ουκρανία το 1995. Αρχισε να δουλεύει το 96 και το 97 ήρθα για να βοηθήσω τον Μάρκο Λαμπρινόπουλο και στην συνέχεια έκανα πρόταση στον κ. Εμφιετζόγλου να αναλάβω γενικός υπεργολάβος και αυτός το δέχτηκε και μου έδωσε μια εργολαβία. Ηρθα, εδραιώθηκα και κοντεύω τα 20 χρόνια».
Τα πρώτα χρόνια στην Ουκρανία
»Ήταν πολύ δύσκολα τα πρώτα χρόνια, αλλά είχα ενθουσιασμό και πείσμα που γιγαντώθηκε ακόμα περισσότερο μετά την Δεκεμβριο του 1997. Προσπάθησα βήμα βήμα, ήταν δύσκολο, γιατί περάσαμε δυσκολίες και κρίση, αλλά και την τραγωδία του 2014 , αλλά παλεύουμε».
»Εχω σκοπό να κρατήσω ζωντανή την Ελλάδα»
»Εχω στήσει μια εταιρεία που την μεγαλώνω και μεγαλώνοντας η εταιρεία μου δίνει την ευκαιρία να ασχοληθώ με τον πολιτισμό. Η επιθυμία μου είναι και να μεγαλώνει η εταιρεία αλλά και να κάνω αυτά που πρέπει να κάνω: Τα παιδιά να μάθουν γράμματα, να στήσω ένα σχολείο στην Μαριούπολη, όπου υπάρχουν 150.000 ελληνικής καταγωγής. Εχω σκοπό να κρατήσω ζωντανή την Ελλάδα στην Ουκρανία. Αυτό δεν έκαναν και οι προγονοί μας ; Αδύνατο, όμως, να μοιάσουμε εμείς στις παλιούς. Νομίζω δε ότι με την κουλτούρα και την παιδεία είναι πολύ πιο εύκολο να το κάνεις αυτό παρά με την πολιτική».
»Δεν θέλω να ξεχάσουμε την Ελλάδα»
Ο ίδιος εργάζεται αθόρυβα και ψέγει τον εαυτό του που οι αρχές στην χώρα μας δεν γνωρίζουν το έργο του: »Δεν τα γνωρίζουν αυτά που κάνω στην Ελλάδα και δεν φταίνε αυτοί. Φταίω εγώ. Δεν φταίει η πολιτεία, αλλά θέλω σιγά σιγά να αλλάξει αυτό.Το σχολείο στην Οδησσό θα ξεκινήσει στη μνήμη του Μαρασλή και στα 200 χρόνια απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον ζυγό. Το 2020 θα είναι έτοιμο. Θα μαθαίνουν την γλώσσα, ελληνικούς χορούς παράδοσης. Θα δώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά να γνωρίσουν την Ελλάδα και στα Ελληνάκια την Οδησσό.
Παρά, δε, την ελληνική κρίση, επιμένει να κάνει και δουλειές στη χώρα μας: »Εχω ήδη ανοίξει γραφείο στην Ελλάδα, στην Αγία Παρασκευή, κάνω εγκαίνια την 1η Νοεμβρίου και αρχίζω και κάνω κάποιες δουλειές στο νησί μου, την Λήμνο, ενώ έχω ξεκινήσει και κάποιες δουλειές στην Αθήνα. Φορολογικά είναι δύσκολα αλλά θέλω να το κάνω. Είδα ένα κακό όνειρο και δεν θέλω να βγει αληθινό: Ότι θα ξεχάσουμε την Ελλάδα. Δεν θέλω να γίνω σαν αυτούς τους Αυστραλούς που φεύγουν και γυρίζουν ξανά μετά από 30 χρόνια».
http://newpost.gr/
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου