Της Αφροδίτης Ράπτη
Σουβλάκι ή πιτόγυρο, όπως και να το πεις, είναι λέξη διεθνής, σήμα κατατεθέν για τη χώρα μας, το απόλυτο έδεσμα που όλοι αγαπούν.
Το ελληνικό τυλιχτό-σε πίτα-σουβλάκι είναι αρκετό από μόνο του για να καταλάβει ο επισκέπτης που βρίσκεται. Κι όμως όχι!!!
Το σύμβολο της ελληνικής γαστρονομικής κουλτούρας μπορείς να το βρεις παντού.
Με την μετανάστευση πολλών Ελλήνων στο εξωτερικό το παραδοσιακό πιτόγυρο εξαπλώθηκε με τα χρόνια ανά τον πλανήτη.
Σήμερα μιλάμε με τον κύριο Κώστα Γιαννάκαρο, έναν αληθινό πρέσβη των ελληνικών γεύσεων στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Ο ίδιος θυμάται:
«Γεννήθηκα στην Αυστραλία. Οι γονείς μου ζούσαν εδώ, όμως δυο χρόνια μετά τη γέννηση μου αποφάσισαν να γυρίσουμε πίσω στην Ελλαδα. Στη Λήμνο συγκεκριμένα. Εργαζόμουν κατά καιρούς σε ξενοδοχεία σαν μάγειρας φυσικά αλλά είχαμε και μια οικογενειακή επιχείρηση, μία ταβέρνα».
–Πως αποφασίσατε ξανά να επιστρέψετε στην Αυστραλία;
«Μετά από κάποιο καιρό δυστυχώς χάσαμε τη μητέρα μας, τον άνθρωπό μας. Έπρεπε πλέον να βρούμε λύσεις σαν οικογένεια και έτσι σιγά σιγά, ένας ένας αρχίσαμε να ερχόμαστε στην Αυστραλία προς αναζήτηση ας πούμε κάποιας διαφορετικής τύχης».
–Ερχόμενος στο Σίδνεϊ ποια ήταν η πρώτη σας απασχόληση;
«Η πρώτη μου δουλειά θυμάμαι ήταν σε ένα μαγαζί με ντόνατς στο Μπόνταϊ, μια παραθαλάσσια περιοχή του Σίδνεϊ. Ήταν πρωτοφανής εμπειρία για μένα γιατί ήταν η πρώτη φορά που έπρεπε να σηκώνομαι τέσσερις η ώρα το πρωί για να πάω στη δουλειά, κάτι που δεν είχα συνηθίσει και ήταν βάρβαρο για μένα, δεν ήμουν μαθημένος».
–Και η ενασχόληση με καταστήματα εστίασης, πως προέκυψε;
«Πήραμε την απόφαση μαζί με τον αδερφό μου, ο οποίος ήρθε λίγο καιρό μετά να ανοίξουμε την πρώτη μας επιχείρηση. Πάνω στο χρόνο κιόλας. Ευνοούσαν και οι συνθήκες φυσικά οπότε το τολμήσαμε. Αγοράσαμε λοιπόν δικό μας μαγαζί στο Μένλι, μια παραθαλάσσια περιοχή στην απέναντι όχθη από το μεγάλο λιμάνι του Σίδνεϊ.
Αυτό λοιπόν το μαγαζί ήταν παγωτατζίδικο. Ακριβώς δίπλα ανοίξαμε ένα γυράδικο, παραδίπλα ένα σαντουιτσάδικο.
Eκείνα τα χρόνια ήταν πιο εύκολο να κάνεις επιχειρήσεις και να πετύχεις από ότι σήμερα αρκεί να είχες τη θέληση, όρεξη για δουλειά και πείσμα».
–Είχατε έμφυτο το «επιχειρηματικό δαιμόνιο» αντιλαμβάνομαι…
«Είχαμε μεγαλώσει στην ουσία ‘’μέσα στα πράγματα’’ στην επιχείρηση των γονιών μας στη Λήμνο τότε, οπότε ναι, είχαμε τη γνώση, θεωρώ, να κάνουμε τα πράγματα σωστά. Γνωρίζαμε πώς να ξεκινήσουμε και τι να κάνουμε στην πορεία έτσι ώστε να πάει καλά η κάθε επιχείρηση. Μετά αποφάσισα να αγοράσω ένα μαγαζί και να το κάνω μπουζουξίδικο. Μου έλειπε ο τρόπος ζωής της Ελλάδας οπότε σκέφτηκα τι καλύτερο από το να τον φέρω με κάποιο τρόπο εδώ».
Κάτα τη διάρκεια εκείνης της περιόδου των δεκαπέντε χρόνων παραμονής στην Αυστραλία, από το 1983 έως και το 1997, ο κύριος Κώστας έκανε οικογένεια και παράλληλα προσπαθούσε να επεκτείνει τις επιχειρησεις του.
«Είχα αρχίσει να κουράζομαι. Μου είχε λείψει η Ελλάδα. Έφυγα από εκεί δεκαεννέα χρονών και στην ουσία τα καλύτερα μου χρόνια τα έζησα εδώ στην Αυστραλία. Ήθελα λοιπόν να ξαναγυρίσω πίσω. Και το έκανα. Παρόλη την επιτυχία που είχαν οι επιχειρήσεις μου μέχρι στιγμής. Πουλήσαμε σπίτι, αυτοκίνητο, ό,τι είχαμε και γυρίσαμε πίσω στη Λήμνο».
–Ωστόσο, ακομη μια φορά ξενιτευτήκατε…
«Ναι, χαχα, μπρος-πισώ πηγαίναμε. Τα παιδιά μου τελειώνοντας τις σπουδές τους στην Αγγλία είχαν την επιθυμία να γυρίσουν στην Αυστραλία να ζήσουν και να δουλέψουν, οπότε κι εμείς αποφασίσαμε να ξανά γυρίσουμε και να τους στηρίξουμε και να τους βοηθήσουμε στο καινούριο τους ξεκίνημα.
Επιλέξαμε, την γνωστή, σίγουρη συνταγη, αυτή του ελληνικού πιτόγυρου, ο κόσμος πάντα το αγαπούσε το ελληνικό σουβλάκι».
–Εκτός από τους Έλληνες, που φυσικά έχουν αγαπήσει το συγκεκριμένο μαγαζί, είχε απήχηση και σε ανθρώπους από διαφορετικές χώρες που ζουν εδώ;
«Ζούμε σε ένα μέρος πολυπολιτισμικό.
Στην Αυστραλία και πιο συγκεκριμένα μέσα στις μεγαλουπόλεις της όπως το Σίδνεϊ, ζουν πλέον άνθρωποι που έχουν έρθει εδώ από όλα τα μέρη του κόσμου. Και από ό,τι φαίνεται ο ελληνικός γύρος είναι πετυχημένη συνταγή».
Ο Έλληνας επιχειρηματίας συνομιλεί με την Αφροδίτη Ράπτη
–Τι νομίζετε ειναι αυτό που σας καθιέρωσε;
«Το θέμα είναι πως προσφέρεις το καθετί. Εάν είναι καλό, θα σε τιμήσει ο κόσμος. Εάν δεν είναι καλό, προφανώς δεν θα έχεις θετικά αποτελέσματα. Όταν κάνεις γύρο πρέπει να ξέρεις να το κάνεις. Και ψαράδικο να έχεις, πρέπει να ξέρεις να πουλάς ψάρια».
Ο ίδιος εξηγεί οτι η διαφορετικότητα σε οδηγεί στην επιτυχία…
«Την ώρα που ίσως κάποιοι άλλοι κάνουν παραλλαγές για να προσαρμόσουν το προιόν τους στα γούστα των ανθρώπων αυτής της χώρας φοβούμενοι ότι ίσως το αυθεντικό δεν θα αρέσει σε όλους, εμείς κρατήσαμε το γύρο καθαρά ελληνικό. Όπως τρώει και αγαπάει ο κόσμος το πιτόγυρο στην Ελλάδα. Και να που το αγαπούν όλοι τελικά χωρίς να χρειαστεί να προσαρμόσουμε κάτι σύμφωνα στη δική τους κουλτούρα».
Έντονο το ελληνικό στοιχείο με εικόνες καλλιτεχνών
–Ας μιλήσουμε λίγο για την Ελλάδα. Πηγαίνετε για διακοπές; Έχετε ανθρώπους εκεί που επισκέπτεστε;
«Πάμε διακοπές όποτε μας το επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος μας προς το παρόν λόγω φόρτου εργασίας φυσικά. Βλέπουμε και τους συγγενείς και τους φίλους κάθε φορά, αλλά περισσότερο πάμε για δική μας ανάγκη. Μου λείπει πολύ η Ελλάδα και την αγαπώ πολύ. Μου αρέσει να πηγαίνω για να ξεχνιέμαι, να ξεκουράζομαι και να περνάω καλά. Γι’ αυτό και απώτερος σκοπός μου πλέον είναι να γυρίσω πίσω άμεσα και μάλιστα για μόνιμα».
Πηγή: biskotto.gr
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου